Το γαϊδουράγκαθο είναι πόα την οποία συναντάμε σε πεδινές αλλά και σε ορεινές περιοχές. Ζει μέχρι δύο χρόνια και φτάνει έως τα 2 μέτρα. Ενώ αρχικά δεν σου γεμίζει το μάτι, αυτήν την εποχή βγάζει ένα εντυπωσιακό μοβ άνθος.
Κατά το τέλος του καλοκαιριού, όταν ξεραίνονται οι σπόροι του, μπορούν να χρησιμοποιηθούν στην βοτανοθεραπεία καθώς είναι πλούσιοι σε διάφορες ουσίες μεταξύ των οποίων νιτρικό κάλιο και αιθέρια έλαια! Θεωρείται ένα απ’ τα σημαντικότερα βότανα για την προστασία του ήπατος από λοιμώξεις, χημειοθεραπείες αλλά και το αλκοόλ.
Από τους σπόρους του επίσης γίνονται αφεψήματα και παλιά τους έψηναν ως υποκατάστατο του καφέ. Είναι φυσικό αντίδοτο για δηλητηριάσεις από μύκητες του γένους Amanita (μανιτάρια).
Το έντονο χρώμα του άνθους του προσελκύει πολύ τις μέλισσες, οι οποίες συλλέγουν μεγάλες ποσότητες γύρης μοβ-μπλε χρώματος η οποία είναι πολύ θρεπτική. Οι μέλισσες τρελαίνονται τόσο πολύ που λούζονται μ’ αυτήν κυριολεκτικά γεμίζοντας με γύρη όλα τα τριχίδια του σώματος τους.
Δίνει όμως και νέκταρ και μάλιστα σε ικανοποιητική ποσότητα, το οποίο είναι πλούσιο σε σάκχαρα. Μελισσοκόμοι που πηγαίνουν σε περιοχές με μεγάλες εκτάσεις γαϊδουράγκαθου μπορούν τρυγήσουν ένα ανοιχτόχρωμο κίτρινο μέλι αρκετά εύγευστο αν το επιτρέψει βέβαια ο καιρός καθώς η βροχή ξεπλένει το νέκταρ απ’ το άνθος και ο αέρας το στεγνώνει.