Για τους μελισσοκόμους η περίοδος του χειμώνα είναι πολύ βαρετή. Οι μέλισσες ξεχειμωνιάζουν και έτσι καθόμαστε στην αποθήκη επιδιορθώνοντας τον εξοπλισμό, περιμένοντας να έρθει η άνοιξη. Στους πρόποδες της Πίνδου, από το τέλος Φεβρουαρίου, ανθίζει το ανοιξιάτικο ρείκι. Ένα φυτό πολύ χρήσιμο για τις μέλισσες, μιας και τις αναπτύσσει νωρίς. Αποφασίσαμε λοιπόν να διερευνήσουμε την περιοχή και να δούμε σε τι στάδιο βρίσκεται το άνθος του, ώστε να μεταφέρουμε τα μελίσσια έγκαιρα.
Βόρεια του νομού Αιτωλοακαρνανίας, στους πρόποδες των Ορέων του Βάλτου και υψόμετρο 400-500 μέτρων συναντήσαμε πολλά ρείκια τα οποία είχαν πετάξει μπουμπούκι και ήταν έτοιμα να ανοίξουν από μέρα σε μέρα. Το ανοιξιάτικο ρείκι φύεται στις ίδιες περιοχές με το φθινοπωρινό, έχει όμως λευκό άνθος και είναι πολύ μεγαλύτερο σε μέγεθος (φτάνει μέχρι και τα 3 μέτρα). Αφού ψάξαμε για την τοποθεσία που θα στήσουμε το μελισσοκομείο, επιλέξαμε για τη μεταφορά τα δυνατότερα μελίσσια.
Το βράδυ, αφού φορτώσαμε τα μελίσσια, κατά τη μεταφορά πέσαμε σε δύο μπλόκα αγροτών, αλλά τελικά τα καταφέραμε. Η νύχτα είχε σύννεφα και η απουσία του φεγγαριού σε συνδυασμό με την ομίχλη που δημιουργούσε η υψηλή υγρασία μας δυσκόλεψε στην τοποθέτηση. Όλα όμως, όπως διαπιστώσαμε την επόμενη ημέρα πήγαν καλά. Μόλις οι μέλισσες αντιλήφθηκαν ότι βρίσκονται σε νέο περιβάλλον, άρχισαν να στροβιλίζονται γύρω απ’ τις κυψέλες ώστε να απομνημονεύσουν τις νέες τους θέσεις, προκαλώντας έναν μικρό χαμό…
Λίγες ώρες αργότερα όμως παρατηρήσαμε μέλισσες με γύρη που σημαίνει ότι οι ανιχνεύτριες εντόπισαν τα άνθη και έδωσαν τις θέσεις τους. Καθώς θα προσαρμόζονται τις επόμενες ημέρες οι μέλισσες στο νέο τους περιβάλλον θα αυξάνουν συνεχώς το βεληνεκές συλλογής. Το ανοιξιάτικο ρείκι δίνει εξαιρετικής ποιότητας γύρη η οποία βοηθάει πάρα πολύ στην καλή ανάπτυξη των μελισσιών. Το καλό είναι ότι δεν επηρεάζεται από βροχές, μιας και το άνθος του είναι καμπανοειδές, σαν της κουμαριάς, είναι όμως αρκετά ευαίσθητο στην πτώση της θερμοκρασίας.
Ο τρύγος στο ανοιξιάτικο ρείκι είναι σπάνιος γιατί ανθίζει πολύ νωρίς και τα μελίσσια δεν προλαβαίνουν να είναι έτοιμα τότε, καμιά φορά όμως γίνεται κι αυτό και το μέλι το οποίο παράγεται μοιάζει αρκετά με του φθινοπωρινού ρεικιού. Έχει απλώς λίγο πιο απαλό άρωμα. Κατά τα άλλα είναι κι αυτό κεχριμπαρί προς το κοκκινωπό και κρυσταλλώνει πολύ γρήγορα.
Δίπλα στο μελισσοκομείο εντοπίσαμε και άλλα φυτά ανθισμένα όπως το ορνιθόγαλο αλλά και η άγρια πρίμουλα της φωτογραφίας, για την οποία όμως οι μέλισσες δεν έδειχναν ενδιαφέρον. Τα αδύναμα μελίσσια έμειναν πίσω στον κάμπο όπου αναπτύσσονται σιγά σιγά και ελπίζουμε να έχουμε έτοιμα στην πορτοκαλιά.