Έπειτα από ένα πολύ άσχημο φθινόπωρο,που δεν μας έδωσε τη δυνατότητα να τρυγήσουμε φθινοπωρινό μέλι, είχε έρθει η ώρα να μετακινηθούμε προς τον κάμπο για το ξεχειμώνιασμα. Η ανομβρία των δύο πρώτων μηνών του φθινοπώρου, αποδείχτηκε καθοριστική για τη συνέχεια. Όλες οι ανθοφορίες άργησαν έως και ενάμιση μήνα, ενώ όταν ξεκίνησαν οι βροχές, αυτό έγινε με μεγάλη σφοδρότητα και διάρκεια, με αποτέλεσμα και οι μέλισσες να μην πετούν, αλλά και τα φυτά να μην αποδίδουν.
Από τη μεριά μας εξαντλήσαμε κάθε πιθανότητα, παραμένοντας μέχρι τέλους στο βουνό, μήπως και αλλάξει η κατάσταση, αλλά μάταια. Τα χιόνια κατέβηκαν απειλητικά και έτσι περιμέναμε να φανούν οι πρώτες ηλιόλουστες μέρες, για να ξεκινήσουμε τις μεταφορές. Στον κάμπο η θερμοκρασία είναι αρκετά υψηλότερη, ενώ και το μελισσοκομείο εκεί, έχει περισσότερες ώρες ήλιο την ημέρα.
Δυστυχώς δεν καταφέραμε να τρυγήσουμε ούτε σουσούρα ούτε κουμαριά. Η κουμαριά μάλιστα φέτος δεν εμφανίστηκε καθόλου στα μελίσσια. Ούτε στο βόρειο μελισσοκομείο, στην κεντρική Πίνδο, ούτε στα νότια. Στον κάμπο έχουν ήδη ανοίξει τα πρώτα ζοχαδόχορτα και οι ανεμώνες, ενώ όταν ο καιρός είναι ζεστός τις μεσημεριανές ώρες δουλεύουν και οι μουσμουλιές.