Γένος φυτών της οικογένειας των χειλανθών, της τάξης των σωληνανθών είναι γνωστό από την αρχαιότητα. Είναι πολυετές φυτό, γνωστό και ως αγριοασφάκα, αγριοφασκομηλιά και γαϊδουροθύμαρο ενώ φέρει τη λατινική ονομασία Stachys germanica L. Το συνάντησα στο μελισσοκομείο, στις πλαγιές του όρους Ξηροβούνι στην Πίνδο και σε υψόμετρο 200 μέτρων.
Ο στάχυς ο γερμανικός φυτρώνει σε ασβεστούχες ορεινές περιοχές (ξεκινάει από τα 200 και φτάνει έως τα 2000 μέτρα) και όταν τριφτεί με το χέρι βγάζει μία δυσάρεστη δυνατή μυρωδιά. Το είδος stachys affinis καλλιεργείται στη γαλλική κωμόπολη Κροζν ως λαχανικό, για τις θρεπτικές κονδυλώδεις ρίζες του, ενώ θεωρείται φαρμακευτικό και μελισσοτροφικό.
Τα φύλλα του είναι επιμήκη ή λογχοειδή, λευκοπράσινα με βελούδινο τρίχωμα. Τα άνθη είναι ρόδινα και σχηματίζουν ταξιανθία σε βότρυ. Τα κατώτερα φέρουν μίσχο ενώ τα ανώτερα όχι.
Η στεφάνη είναι ροδοπόρφυρη με πυκνό χνούδι εξωτερικά σχεδόν διπλάσια του κάλυκα. Ανθίζει Μάιο με Σεπτέμβριο.
Τρέφει πολλά έντομα (αγριομέλισσες, βομβίνους κτλ). Δίνει νέκταρ αλλά και λίγη γύρη χρώματος κρεμ. Παρατήρησα ότι έλκει περισσότερο άγριες μέλισσες, παρά μελιτοφόρες. Δεν ξέρω αν οι τελευταίες δυσκολεύονται και πόσο στο να πάρουν το νέκταρ.
Θα το συναντήσει κανείς στα ορεινά, σε ξέφωτα δασών, λιβάδια και πλαγιές βουνών.
πηγές από: Ελληνική Φύση – Βοτανολογία, αγριολούλουδα του Ολύμπου