Πράσινο μέλι από ακτινίδιο

Πριν από 10 χρόνια ο μελισσοκόμος Αλέκος Σαμαράς από τη Νάουσα παρατήρησε ότι κάποια μελίσσια του συνέλεξαν και αποθήκευσαν πράσινο μέλι. Αφού έστειλε δείγμα στο εργαστήριο του ΑΠΘ βρέθηκε ότι το μέλι προέρχονταν από ακτινιδιές. Όμως το ακτινίδιο δίνει μόνο γύρη και καθόλου μέλι.

Η χαλαζόπτωση της προηγούμενης χρονιάς είχε καταστρέψει τη σοδειά με αποτέλεσμα οι αγρότες να αφήσουν τους τραυματισμένους καρπούς στα δέντρα. Οι μέλισσες συνέλεξαν τον χυμό από τους καρπούς και τον μετέτρεψαν σε μέλι. Πράσινο μέλι είχε αναφερθεί και το 2007 στις Φιλιππίνες όταν μέλισσες μάζευαν χλωροφύλλη από πράσινα φύκια, αλλά και το 2012 στη Γαλλία από χρωστικές ουσίες που συνέλεγαν μέλισσες κοντά στο εργοστάσιο παραγωγής καραμελών m&m.

Το «ακτινιδόμελο» αφού αναλύθηκε βρέθηκε να περιέχει παρόμοια συγκέντρωση σακχάρων με ένα συνηθισμένο μέλι, αγωγιμότητα και υγρασία εντός νομοθετημένων ορίων, αλλά με ιδιαίτερα υψηλή HMF, οξύτητα και καθόλου δραστηριότητα του ενζύμου διαστάση.

Η γυρεοσκοπική ανάλυση έδειξε μεγάλο αριθμό γυρεοκόκκων από κισσό (70%) αλλά και άλλα φυτά που ήταν ανθισμένα εκείνη την εποχή, δείχνοντας ότι η ανάλυση αυτή από μόνη της σε μερικές περιπτώσεις είναι δυνατόν να οδηγήσει σε λανθασμένα αποτελέσματα και ότι για να προσδιοριστεί μια αμιγή κατηγορία μελιού θα πρέπει να συνοδεύεται και από εκτίμηση φυσικοχημικών και οργανοληπτικών χαρακτηριστικών.

Μια εβδομάδα μετά τη συλλογή το «ακτινιδόμελο» κρυστάλλωσε με πολύ λεπτούς κρυστάλλους δημιουργώντας κάτι σαν μέλι κρέμα. Τα οργανοληπτικά του χαρακτηριστικά ήταν ευχάριστα σύμφωνα με όσους το δοκίμασαν. Όμως τα μελίσσια που μπήκαν στο χειμώνα με αποθέματα πράσινου μελιού δεν επιβίωσαν παρότι ήταν αρκετά δυνατά. Τα αίτια αποδόθηκαν στην ιδιαίτερα αυξημένη HMF που είναι τοξική για τις μέλισσες. Ο χυμός του ακτινιδίου από πληγωμένα φρούτα δεν εμπίπτει στον ορισμό του μελιού και από αυτή την έννοια δε μπορεί να θεωρηθεί μέλι.

πηγή: Μελισσοκομική Επιθεώρηση

Το να είσαι με το δάσος είναι πολιτική θέση

Ο Νικήτας ζει μόνος του, αποτραβηγμένος σε ένα ορεινό δάσος, το οποίο απειλείται από την επιθετική επέκταση μιας βιομηχανικής μονάδας, στην οποία ο ίδιος αντιστέκεται σθεναρά. Οι τόνοι θα ανέβουν ακόμα περισσότερο με την ξαφνική άφιξη του αποξενωμένου γιου του, ο οποίος διεκδικεί το μερίδιο του απ’ την κληρονομιά.

 

Το πανέμορφο δάσος που περιβάλλει την απομονωμένη, λιτή, ορεινή αγροικία του Νικήτα, απειλείται από την επιθετική επέκταση μιας κοντινής βιομηχανικής μονάδας η οποία αρχίζει να κατατρώει δέντρα, να αλλοιώνει το περιβάλλον και με την παρουσία της διχάζει έντονα τους κατοίκους της περιοχής. Δύο κόσμοι συγκρούονται με φόντο μια επαρχιακή Ελλάδα βυθισμένη στη σύγχυση και την αμηχανία. Ο  Νικήτας δεμένος με τη φύση τους ρυθμούς και τους νόμους της έρχεται αντιμέτωπος με το γιο του, ο οποίος επιστρέφει για να διεκδικήσει το μερίδιο του και αντιπροσωπεύει την αστική ζωή, την τεχνολογία και τον κυνισμό.

 

 

Το πολυβραβευμένο φιλμ του Τζώρτζη Γρηγοράκη καταφέρνει να κοιτάξει με μια διαφορετική, μεστή κινηματογραφική ματιά και σκληρό ρεαλισμό την ελληνική επαρχία. Με γουέστερν ατμόσφαιρα και απόηχους τραγωδίας εστιάζει στη σχέση πατέρα-γιου και μπορεί να μην έχει άμεσα μελισσοκομικό ενδιαφέρον, έχει όμως ένα ξεκάθαρο οικολογικό και ουμανιστικό μήνυμα, ενώ αποτελεί έναν ύμνο για τη φύση και το δάσος.

Το περιβαλλοντικό σκέλος της ταινίας δημιουργεί σαφείς συνειρμούς με τον πολυετή αγώνα στις Σκουριές ενάντια στην εξόρυξη χρυσού, αλλά και του κοινωνικού διχασμού που ακολούθησε. Ο Βαγγέλης Μουρίκης με μια εξαιρετική ερμηνεία παίζει το Νικήτα έναν άνθρωπο καθαρό που πρεσβεύει μια ηθική. Όπως λέει και ο σκηνοθέτης το να πει κάποιος «δεν πουλάω, έχω κάτι ιερό», είναι πολιτική στάση και ο Νικήτας αρνείται να εγκαταλείψει το σπίτι του στο δάσος παρά τα πολλά χρήματα που του προσφέρουν.

 

 

Στο Digger παρακολουθούμε το αδιέξοδο ενός ανθρώπου που έχει κάνει την επιλογή να ζει μια μοναχική ζωή στη φύση, όταν καταφτάνει ένα απειλητικό βιομηχανικό τέρας. Δεν θέλει να φύγει, γιατί θα είναι σαν να πεθαίνει μιας και η ζωή του είναι ταυτισμένη με το δάσος. Αλλά ούτε και μπορεί να μείνει, ξέρει καλά ότι θα χάσει. Μια ιστορία Δαυίδ και Γολιάθ, όπου ο Δαυίδ δεν θα βγει νικητής.

 

Digger
2020 | Έγχρ. | Διάρκεια: 101΄ | Ελλάδα | Σκηνοθεσία: Τζώρτζης Γρηγοράκης Πρωταγωνιστούν:
Βαγγέλης Μουρίκης, Αργύρης Πανταζάρας, Σοφία Κόκκαλη

 

 

 

Ο πόλεμος και η κλιματική αλλαγή αναγκάζουν τις μέλισσες της Συρίας να φύγουν μακριά

Η μελισσοκομία στη βορειοδυτική Συρία, η οποία κάποτε γνώρισε σπουδαίες μέρες, αντιμετωπίζει προκλήσεις λόγω του πολέμου και των συνεπειών του, εν μέσω έλλειψης υποστήριξης.

Σύρος μελισσοκόμος στην επαρχία Ιντλίμπ φωτογραφημένος το Μάιο του 2022 από τον Omar haj kadour.

Ο Συριακός εμφύλιος πόλεμος που ξεκίνησε το 2011, έπειτα από την εξέγερση στα πλαίσια της Αραβικής Άνοιξης, είχε σαφή αντίκτυπο στη μελισσοκομία, τόσο στην παραγωγή όσο και στην εμπορία του μελιού, κυρίως στη βορειοδυτική Συρία, καθώς οι μελισσοκόμοι έχασαν σημαντικά βοσκοτόπια με την πάροδο των ετών.

Η σχετική ηρεμία που επικρατεί στην περιοχή σήμερα δίνει την ελπίδα στους μελισσοκόμους ότι θα αντισταθμίσουν τις απώλειες. Αν και η ύπαιθρος του Ιντλίμπ, του Χαλεπίου και του Αφρίν, που ελέγχεται πια από τις δυνάμεις της αντιπολίτευσης έπειτα από την Τουρκική στρατιωτική εισβολή, είναι πλούσια σε λουλούδια και νέκταρ και οι κλιματικές συνθήκες είναι κατάλληλες για μελισσοκομία και παραγωγή μελιού, οι μελισσοκόμοι εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν προκλήσεις.

Μαχητές του Ελεύθερου Συριακού Στρατού που υποστηρίζονται από την Τουρκία ξεκουράζονται σε ένα χωράφι στο ανατολικό Αφρίν (Μάρτιος 2018)

Σύμφωνα με εκτιμήσεις του Οργανισμού Τροφίμων και Γεωργίας των Ηνωμένων Εθνών που εκδόθηκαν το 2019, η μελισσοκομία ήταν μια παραδοσιακή βιομηχανία στη Συρία πριν από τον πόλεμο του 2011 και υπήρχαν πάνω από 700.000 κυψέλες οι οποίες παρήγαγαν μέλι, βασιλικό πολτό και κερί. Η έκθεση ανέφερε επίσης ότι ένας μελισσοκόμος μπορούσε να ζήσει από την παραγωγή του εάν είχε τουλάχιστον 100 κυψέλες, οι οποίες ήταν σε θέση να παράγουν κατά μέσο όρο 20 έως 25 κιλά μέλι ετησίως ανά κυψέλη.

Ο Μοχάμεντ αλ-Χουσεΐν, επικεφαλής της Ένωσης Ελεύθερων Μελισσοκόμων στην ύπαιθρο του Χαλεπίου, έχασε πολλές κυψέλες και τεράστια χρηματικά ποσά. Αναγκάστηκε να συνενώσει πολλά απ’ τα 140 μελίσσια του ώστε να γίνουν παραγωγικά με αποτέλεσμα να μείνουν 40. «Οι μελισσοκόμοι έχουν υποστεί τεράστιες απώλειες τα τελευταία δύο χρόνια λόγω των κλιματικών συνθηκών και των καιρικών διακυμάνσεων που επηρέασαν τα βοσκοτόπια και την ανθοφορία. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τη μείωση της παραγωγής, τη μείωση του αριθμού των κυψελών και την ανάγκη για τάισμα των μελισσών, αυξάνοντας το κόστος. Πολλοί μελισσοκόμοι έχουν επίσης εκτοπιστεί και οι τοπικές αρχές δεν προσφέρουν καμία υποστήριξη».

Σύμφωνα με τον Χουσεΐν πολλοί μελισσοκόμοι εγκατέλειψαν το επάγγελμα λόγω των μεγάλων απωλειών ή ως απόρροια του εκτοπισμού, ενώ πρόσθεσε «Ένα από τα σημαντικότερα εμπόδια που αντιμετωπίζουμε είναι οι υψηλές τιμές. Για παράδειγμα, η τιμή μιας ξύλινης κυψέλης στο παρελθόν ήταν 24 δολάρια και σήμερα είναι 42 δολάρια. Αυτό προστίθεται στη μείωση των βοσκοτόπων. Παλαιότερα μπορούσαμε να περιπλανηθούμε ελεύθερα από την Νταράα στα νότια, προς την ακτή και τα βουνά στη δυτική Συρία για να βρούμε το νέκταρ των εσπεριδοειδών και δυτικά στην ύπαιθρο της Δαμασκού για να βρούμε γλυκάνισο, καθώς και κατά μήκος του ποταμού Ευφράτη στη βορειοανατολική Συρία όπου ανθίζει το βαμβάκι». Η τιμή του μελιού μπορεί να έχει ανέβει από τα 8 δολάρια στα 10 στη λιανική, όμως η ζήτηση έχει μειωθεί πολύ.

Μελισσοκόμοι του Ιντλίμπ ταξιδεύουν όπου μπορούν για να βρουν το κατάλληλο περιβάλλον για τις μέλισσες τους. [Ali Haj Suleiman/Al Jazeera]

Η μελισσοκομία είναι η μόνη δουλειά που γνώρισε ποτέ ο 29χρονος Αχμάν αλ-Χασάν από το Ιντλίμπ. «Δεν υπάρχει πια αρκετή γη για τις μέλισσες», εξηγεί απογοητευμένος «Πριν από την τρέχουσα κατάσταση, είχαμε εκτάσεις γης να δουλέψουμε». Στο Ιντλίμπ εκτιμάται ότι το 97% των κατοίκων ζει σε συνθήκες ακραίας φτώχειας και οι περισσότεροι είναι εσωτερικά εκτοπισμένοι.

Ο Χασάν παίρνει τα ρίσκα του. Συχνά μετακινεί τα μελίσσια του κοντά στα τουρκικά σύνορα ή ακόμα και κοντά στις γραμμές του μετώπου ώστε να εξασφαλίσει ότι οι μέλισσές του θα έχουν πρόσβαση σε φυτά. «Ανησυχούμε όταν τοποθετούμε τις κυψέλες κοντά στην πρώτη γραμμή του πολέμου, αλλά είναι καλύτερο από το να αφήσουμε τις μέλισσες να πεθάνουν απ’ την πείνα» λέει.

Ο μελισσοκόμος Αχμάν αλ-Χασάν με ένα πλαίσιο μελιού. [Ali Haj Suleiman/Al Jazeera]

«Δεν εξάγουμε τίποτα» συνεχίζει ο Χασάν «βασιζόμαστε αποκλειστικά στην τοπική αγορά». Όμως η τοπική αγορά στη βορειοδυτική Συρία έχει καταρρεύσει οικονομικά. Η τουρκική λίρα, το κύριο νόμισμα που χρησιμοποιείται στην περιοχή, έχει χάσει απότομα την αξία της, ενώ τα πράγματα επιδεινώθηκαν ακόμα περισσότερο μετά τη Ρωσο-Ουκρανική σύγκρουση. Εκτός αυτού η άνοδος της θερμοκρασίας και η μείωση των βροχοπτώσεων έχουν πλήξει τη βόρεια Συρία τα τελευταία χρόνια. Οι βροχοπτώσεις είναι σποραδικές και συμβαίνουν τις πιο απροσδόκητες στιγμές.

Προς το παρόν οι μελισσοκόμοι της Συρίας θα συνεχίσουν να ρισκάρουν μετακινώντας τις μέλισσες τους προς τα τουρκικά σύνορα ελπίζοντας ότι αυτές θα βρουν πιο πράσινα βοσκοτόπια.

πηγές: Aljazeera, Al-Monitor

 

 

 

 

Τι σκοτώνει τις μέλισσες στην Ελλάδα;

Από το 2009 και έπειτα η Ελλάδα είναι το πιο καυτό θέμα στις παγκόσμιες χρηματοπιστωτικές αγορές λόγω της οικονομικής κρίσης και τις πολιτικές λιτότητας. Μαζί με τον Έλληνα ο οποίος αγωνίζεται να ανταπεξέλθει στην τεράστια συρρίκνωση του εισοδήματός του, σε ποσοστό που έφτασε μέχρι και το 67% και οι μέλισσες στην Ελλάδα δείχνουν να παλεύουν για να επιβιώσουν.

greece-1050x700

Σύμφωνα με τους μελισσοκόμους και τους επιστήμονες, η αλόγιστη και συστηματική χρήση φυτοφαρμάκων έχει προκαλέσει απώλειες πληθυσμών των μελισσών σε τέτοιο βαθμό που πολλοί υποστηρίζουν ότι η χώρα υποφέρει τώρα από «διαταραχή κατάρρευσης αποικίας» (CCD). Η μελισσοκομία στην Ελλάδα είναι ένα πολύ σημαντικό μέρος της ιστορίας της. Υπάρχουν συνολικά 1.500.000 κυψέλες στην Ελλάδα, γεγονός που κατατάσσει την χώρα, νούμερο δύο στον κόσμο (μετά την Ουγγαρία) στην πυκνότητα μελισσιών με περίπου 11,1 μελίσσια ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο.

Εν τω μεταξύ, στη χώρα δεν υπάρχουν γενετικά τροποποιημένες καλλιέργειες και έτσι το μέλι θεωρείται άμα τη εμφανίσει ελεύθερο από ΓΤΟ, άρα και πιο αγνό. Σ’ αυτό συμβάλει και το γεγονός, ότι λόγω του ότι η Ελλάδα αποτελείται κυρίως από ορεινούς όγκους, το μέλι που συλλέγεται είναι κυρίως από αγριολούλουδα ή μελιτώματα άγριων δέντρων. Τα φυτοφάρμακα όμως είναι ένα άλλο κεφάλαιο.

greece-1024x684Η Maryam Henein μαζί με την Δρ Σοφία Γούναρη.

«Είχαμε πολλά προβλήματα από τα φυτοφάρμακα σε όλη την Αττική και κυρίως στο νότο» λέει η Δρ Σοφία Γούναρη διακεκριμένη ερευνήτρια από το Γ’ Ινστιτούτο Κτηνιατρικών Ερευνών Αθηνών. Συναντήσαμε την κ. Γούναρη στο «Δημόκριτο» το Εθνικό Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών στην Αθήνα, όπου ερευνά την κατάσταση των μελισσών στην Ελλάδα. Σε 16 αποικίες που έχει εγκαταστήσει εκεί, ελέγχει την έκταση του γόνου των μελισσών αλλά και την ποσότητα του μελιού που έχουν συλλέξει. Δυστυχώς οι ποσότητες είναι πολύ μικρές λόγω της μεγάλης απώλειας πληθυσμών.

«Λόγω των φυτοφαρμάκων;» ρωτάω και εκείνη γνέφει καταφατικά. Γι αυτό το λόγο η κ. Γούναρη έχει μεταφέρει άλλες 10 αποικίες στα ελατοδάση του Όρους Μαίναλος στην Πελοπόννησο. Τα βουνά εκεί αποτελούνται κυρίως από Κεφαλληνιακή ελάτη (Abies cephalonica), ωστόσο, η φετινή σοδειά μελιού στο Μαίναλο ήταν η χειρότερη εδώ και πολλά χρόνια, λόγω του κακού καιρού που επικράτησε στην περιοχή.

«Το 2006 έχασα πολλά μελίσσια από ψεκασμό με νεονικοτινοειδή φυτοφάρμακα στην περιοχή γύρω από το ινστιτούτο» διηγείται η ίδια. Αυτά τα νέου τύπου φυτοφάρμακα εισήχθησαν για πρώτη φορά στην Ελλάδα μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004. Στα πλαίσια της προετοιμασίας για την φιλοξενία των επισκεπτών, τότε, εισήχθησαν από τη Βόρεια Αφρική εξωτικοί κανάριοι φοίνικες για λόγους διακόσμησης αλλά και για σκίαση. Το κόκκινο σκαθάρι του φοίνικα, ένα έντομο που κατατρώει τους μαλακούς ιστούς και τις ίνες του κορμού του φοίνικα, είπε να πάει μια βόλτα, με αποτέλεσμα να εξαπλωθεί σε ολόκληρη τη νότια χώρα, από τη Ρόδο και την Κρήτη μέχρι την Αττική. Ως αποτέλεσμα πολλά ξενοδοχεία και δήμοι πάνω στον πανικό τους ξεκίνησαν τον ψεκασμό χημικών ουσιών κατά βούληση, χρησιμοποιώντας τις περισσότερες φορές παράνομα σκευάσματα συμπεριλαμβανομένων νεονικοτινοειδών φυτοφαρμάκων. Το γεγονός αυτό οδήγησε στην απώλεια του 50% των μελισσιών σ’ αυτές τις περιοχές.

Σήμερα στην Ελλάδα χρησιμοποιούνται συστηματικά νεονικοτινοειδή φυτοφάρμακα και κυρίως το Gaucho (imidacloprid) της Bayer σε καλλιέργειες όπως το βαμβάκι, ο ηλίανθος, και τα πορτοκάλια. Και ενώ ο σημαντικότερος εχθρός της μέλισσας είναι το άκαρι βαρρόα, ένα παράσιτο που προσβάλλει τις μέλισσες, πολλοί υποστηρίζουν ότι τα φυτοφάρμακα με βάση τη νικοτίνη είναι σημαντικότερο πρόβλημα, καθώς θέτουν σε κίνδυνο το ανοσοποιητικό σύστημα των μελισσών, έτσι ώστε να μην μπορούν να φροντίσουν τον εαυτό τους.

gaucho-bayer

Η Ελλάδα όμως δεν θέλει απαγόρευση των νεονικοτινοειδών…

Το 2013, η ΕΕ, έπειτα από ψηφοφορία των κρατών μελών, ενέκρινε τη μερική απαγόρευση των νεονικοτινοειδών φυτοφαρμάκων. Η Ευρωπαϊκή Αρχή για την Ασφάλεια των Τροφίμων (EFSA) αποφάσισε να περιορίσει προσωρινά τη χρήση τριών νεονικοτινοειδών ουσιών (clothianidin, imidacloprid, και thiamethoxam) οι οποίες θεωρούνται επιβλαβείς για την υγεία των μελισσών. Εκείνη την εποχή, τα 15 κράτη μέλη – συμπεριλαμβανομένης της Γαλλίας και της Γερμανίας – ψήφισαν υπέρ των περιορισμών, παρά τις πιέσεις της Bayer, τέσσερις απείχαν, και οκτώ ψήφισαν κατά της απαγόρευσης, συμπεριλαμβανομένου του Ηνωμένου Βασιλείου, της Ιταλίας, της Ουγγαρίας, και της Ελλάδας…

Η Ομοσπονδία Μελισσοκομικών Συλλόγων Ελλάδος (ΟΜΣΕ) είχε εκδηλώσει δημόσια την απογοήτευσή της γι αυτό. «Το υπουργείο είχε πλήρη επίγνωση του προβλήματος» είχε δηλώσει τότε ο καθηγητής μελισσοκομίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης, Ανδρέας Θρασυβούλου. «Ωστόσο, αντί να μας ακούσουν προτίμησαν να ακούσουν τις εταιρείες που παράγουν τα φυτοφάρμακα.»

thrasyvoulouΟ καθηγητής μελισσοκομίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης, Ανδρέας Θρασυβούλου.

Αναμφίβολα, η απόφαση αυτή είχε σκοπό να διατηρήσει τις φαρμακευτικές εταιρείες ευτυχισμένες, λέει η κ. Γούναρη. «Η μη επιβολή ενός μορατόριουμ στη χρήση νεονικοτινοειδών δεν βοηθά τη γεωργία. Δεν βοηθά τη βιοποικιλότητα αλλά ούτε τον άνθρωπο. Κανείς δεν ωφελείται απ’ τον θάνατο των μελισσών» λέει η Έλενα Δανάλη της Greenpeace στην Ελλάδα. Για να υπερασπιστούν τη θέση τους, πηγές από το υπουργείο υποστήριξαν ότι η έκθεση της ΕΑΑΤ δεν παρουσίασε επαρκή στοιχεία για μαζική εξαφάνιση μελισσών, λόγω της χρήσης των συγκεκριμένων φυτοφαρμάκων.

Ωστόσο, με βάση τα αποτελέσματα, πάνω από 1.000 διεθνών μελετών οι επιστήμονες έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι τα νεονικοτινοειδή είναι ένας σημαντικός παράγοντας στην θνησιμότητα των μελισσών. Αυτά τα φυτοφάρμακα αποπροσανατολίζουν τις μέλισσες, καθιστώντας πιο δύσκολο να ξαναβρούν την φωλιά τους. Η απαγόρευση όμως τελικά τέθηκε σε ισχύ και αφορούσε την επικάλυψη των σπόρων και τις εφαρμογές του φυλλώματος για μια περίοδο δύο ετών και για τις καλλιέργειες του καλαμποκιού, του βαμβακιού, του ηλίανθου και της ελαιοκράμβης. Δεν περιελάμβανε όμως κανενός είδους περιορισμό στην ατομική χρήση σε κήπους και περιβόλια όπως π.χ. τα πορτοκάλια.

Κατά ειρωνικό τρόπο, οι φαρμακευτικές Bayer και Syngenta, στη συνέχεια μήνυσαν την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και ζήτησαν αποζημίωση για διαφυγόντα κέρδη. «Προσπαθούμε να υπερασπιστούμε τη φήμη μας, η οποία ζημιώθηκε σημαντικά. Ιδιαίτερα αν λάβετε υπόψη τις σημαντικές επενδύσεις που έχουμε κάνει επί σειρά ετών για την υγεία των μελισσών και τη βιώσιμη γεωργία γενικότερα» δήλωσε ο εκπρόσωπος της Bayer. Σήμερα πολλοί ελπίζουν ότι θα συνεχιστεί το μορατόριουμ και ότι αυτή τη φορά θα συμπεριληφθούν και οι έξι επίμαχες χημικές ουσίες πέρα απ’ τις προαναφερθείσες τρεις.

grece_crete_trypiti_13Μελισσοκομείο στη νότια Κρήτη.

«Πριν την έλευση των νεονικοτινοειδών φυτοφαρμάκων στην Ελλάδα, οι Έλληνες μελισσοκόμοι δεν αντιμετώπιζαν απώλειες άνω του 7% με 10%, οι οποίες θεωρούνται αποδεκτές» λέει η βιολόγος και ερευνήτρια Δρ Φανή Χατζήνα, του Ινστιτούτου Μελισσοκομίας (ΕΘΙΑΓΕ). «Τώρα όμως οι απώλειες έχουν αυξηθεί σημαντικά και παρουσιάζουν έξαρση διάφορες περιόδους του έτους και όχι μόνο το χειμώνα». Μαζί με άλλους ερευνητές, η κ. Χατζήνα, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η ουσία imidacloprid, σε μικρές δόσεις που δεν είναι θανατηφόρες, έχει σημαντική δυσμενή επίδραση σε διάφορες πτυχές των μελισσών, όπως είναι η φυσιολογία, η συμπεριφορά και η γενική υγεία. Οι μέλισσες παρουσιάζουν προβλήματα στον προσανατολισμό, την αναπνοή, τον καρδιακό ρυθμό και το ανοσοποιητικό.

Δεδομένου ότι η χώρα παρουσιάζει απώλειες μελισσών λόγω των νεονικοτινοειδών, τίθεται το ερώτημα αν οι μελισσοκόμοι στην Ελλάδα έχουν παρατηρήσει συμπτώματα «διαταραχής κατάρρευσης αποικίας» (CCD). «Όχι δεν έχουμε CCD στην Ελλάδα, έχουμε όμως κακούς μελισσοκόμους» δηλώνει με έμφαση η κ. Γούναρη. Ενώ συμφωνεί ότι τα νεονικοτινοειδή σκοτώνουν αργά αλλά σταθερά τις μέλισσες, πιστεύει ότι το κύριο πρόβλημα είναι η συνολική κακοποίηση και κακοδιαχείριση των μελισσών απ’ τους μελισσοκόμους. Για παράδειγμα, η εξαντλητική και χωρίς διακοπή εργασία των μελισσών και η συνολική τους αντιμετώπιση ως εμπόρευμα.

Άλλοι μελισσοκόμοι πάλι θεωρούν ότι στην Ελλάδα δεν έχουν παρουσιαστεί ακόμα συμπτώματα «διαταραχής κατάρρευσης αποικίας» λόγω του ότι δεν υπάρχουν γενετικά τροποποιημένες καλλιέργειες. Όμως η κ. Γούναρη επιμένει ότι υπεύθυνοι σε μεγάλο βαθμό είναι οι μελισσοκόμοι οι οποίοι εξαντλούν τα μελίσσια τους. Το 1995 στη Γαλλία και το 2006 στις ΗΠΑ ήρθαν αντιμέτωποι με μαζικές απώλειες μελισσών και τότε πρώτος ένοχος ήταν ο μελισσοκόμος. Πολλοί μελισσοκόμοι και επιστήμονες όμως δεν συμφωνούν με την κ. Γούναρη.

greek-beekeepingΤο μελισσοκομείο μας, στο όρος Ξηροβούνι στην Πίνδο.

«Είναι εύκολο να κατηγορήσεις τον μελισσοκόμο, αλλά υπάρχουν σημάδια διαταραχής κατάρρευσης αποικίας» λέει ο John Phipps, εκδότης του μελισσοκομικού περιοδικού The Beekeepers Quarterly. Το 2010, ο Phipps είδε τις κυψέλες του να μειώνονται από 40 σε 28, παρατηρώντας ασυνήθιστη συμπεριφορά μελισσών, όπως εγκαταλελειμμένες κυψέλες. Και η κ. Χατζήνα όμως έχει παρατηρήσει περιπτώσεις εξαφάνισης αποικιών αλλά και μείωσης του χρόνου ζωής των βασιλισσών. Έχει παρατηρήσει επίσης ότι οι μέλισσες που έχουν έρθει σε επαφή με νεονικοτινοειδή παρουσιάζουν μεγαλύτερη ευαισθησία σε νοζεμίαση, μια κοινή ασθένεια των μελισσών.

Μια σημαντική διαφορά πάντως είναι ότι στην Ελλάδα τα μελίσσια ανακάμπτουν πιο εύκολα από ό, τι για παράδειγμα στις Ηνωμένες Πολιτείες επειδή μπορούν εύκολα να μετακινηθούν σε περιοχές χωρίς δηλητήρια. Εξάλλου μόλις το 29% της γης καλλιεργείται στην Ελλάδα. Η Ελλάδα δεν έχει τεράστιες μονοκαλλιέργειες και οι άγριες – παρθένες περιοχές λειτουργούν ως ένα είδος προφύλαξης για τις μέλισσες.

Η ευαισθητοποίηση του κόσμου, η εκπαίδευση και η κατανόηση της έκτασης και των συνεπειών του προβλήματος είναι το κλειδί για τον περιορισμό της χρήσης των νεονικοτινοειδών φυτοφαρμάκων. 

της Maryam Henein, ακτιβίστριας, δημοσιογράφου και σκηνοθέτιδας του ντοκιμαντέρ Vanishing of the Bees.
Beeculture

Ένας χρόνος απ’ τη ζωή μιας βελανιδιάς

Ο Chris Thomond, φωτογράφος του Guardian, πέρασε έναν χρόνο φωτογραφίζοντας μία βελανιδιά 200 ετών κοντά σε ένα χωριό του Μάντσεστερ, καθώς εναλλάσσονταν οι εποχές και το αποτέλεσμα ήταν πολύ ενδιαφέρον. Οι βελανιδιές είναι ψηλά, αιωνόβια δέντρα, που παράγουν έναν καρπό, το βελανίδι, που είναι χρήσιμο για ζωοτροφές και στη βυρσοδεψία. Το ξύλο της είναι σχετικά ακριβό και χρησιμοποιείται στην επιπλοποιία.

november

Νοέμβριος
Η πρώτη επίσκεψη έγινε μια ομιχλώδη μέρα του Νοεμβρίου. Ο Chris δεν είχε προσέξει τα ηλεκτροφόρα καλώδια πίσω στο φόντο και απογοητεύτηκε όταν τα είδε. Έτσι αποφάσισε να τραβήξει όλες τις φωτογραφίες από την ίδια οπτική γωνία και τοποθέτησε το δέντρο στο κέντρο του κάδρου ώστε να κρύψει τον ένα πυλώνα.

ianouarios

Ιανουάριος
Τα πάντα είναι χιονισμένα. Το χειμώνα η βελανιδιά ρίχνει τα φύλλα της ώστε να μπορεί να αντέξει το κρύο και τον παγετό.

martios

Μάρτιος
Η άνοιξη δεν έχει έρθει ακόμη, αλλά είναι προ των πυλών.

april

Απρίλιος
Το χειμώνα και μέχρι να μπει η άνοιξη δεν υπάρχει καμία φαινομενική εξέλιξη. Χιόνι έρχεται και φεύγει καθώς εναλλάσσονται οι μέρες. Όμως ξαφνικά καθώς ο Chris πήγαινε για την καθιερωμένη φωτογραφία, παρατήρησε ότι το χορτάρι είχε μεγαλώσει αισθητά. Αυτό το γεγονός σηματοδοτεί την άνοιξη.

may

Μάιος
Η βελανιδιά επανέρχεται στη ζωή. Έχει βγάλει και πάλι νέα φύλλα ενώ όλα γύρω είναι ανθισμένα. Η άνοιξη είναι η παιδική ηλικία του έτους.

july

Ιούλιος
Οι ζέστες έχουν έρθει και αρχίζουν οι μελιτώδεις εκκρίσεις των φύλλων της βελανιδιάς, τις οποίες εκμεταλλεύονται οι μέλισσες. Το μέλι που παράγεται τότε είναι ανοιχτόχρωμο, ρευστό και έχει απαλό άρωμα και γεύση. Λίγο αργότερα αρχίζει να στάζει το βελανίδι. Το μελίτωμα αυτό είναι σκούρο σκοτεινό, σχεδόν μαύρο και αρκετά παχύρρευστο.

september

Σεπτέμβριος
Τα πρώτα κρύα και βροχές ξεκινούν. Η βελανιδιά αποτελούσε το ιερό δένδρο του Διός. Για το λόγο αυτό θεωρούνταν ιερό στην αρχαία Μακεδονία.

october

Οκτώβριος
Ο τελευταίος μήνας πριν πέσουν τα φύλλα. Τα πάντα στη φύση προετοιμάζονται για τον χειμώνα.

december

Δεκέμβριος
Και πάλι χειμώνας. Το ξύλο της βελανιδιάς είναι βαρύ, σκληρό και δεν σαπίζει εύκολα.

velanidia

Στην Ελλάδα η βελανιδιά είναι το κατ΄ εξοχήν δένδρο των Δρυμών. Φύεται συνήθως μαζί με την καστανιά και βρίσκεται στους περισσότερους ορεινούς όγκους. Κατά τους καλοκαιρινούς μήνες στην ορεινή Πίνδο, σε υψόμετρο 600 μέτρων, συλλέγουμε το μέλι της και το διαθέτουμε χωρίς καμία επεξεργασία, στην πιο αγνή μορφή του, άθερμο. Δοκιμάστε το!

πηγή: theguardian

Μέλι και κερί ήταν γνωστά από τη Λίθινη Εποχή

Νέα επιστημονική μελέτη,  στην οποία συμμετέχει και ο καθηγητής προϊστορικής αρχαιολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κ. Κωνσταντίνος Κωτσάκης, τοποθετεί την εφεύρεση της μελισσοκομίας 8.500 έως 9.000 χρόνια πριν από την εποχή μας.

keri-melissas

Μέχρι σήμερα κατείχαμε στοιχεία μόνο προϊστορικές βραχογραφίες στην υποσαχάρια Αφρική που απεικονίζουν κυνήγι μελισσών και από αιγυπτιακές τοιχογραφίες της εποχής των Φαραώ που αναπαριστούν σκηνές μελισσοκομίας. Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι οι πρώτοι αγρότες ήσαν και μελισσοκόμοι όπως ακριβώς εξημέρωσαν και τα διάφορα οικόσιτα ζώα, συντροφιάς και κτηνοτροφίας. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή Ρίτσαρντ Έβερσεντ της Σχολής Χημείας του Πανεπιστημίου του Μπρίστολ, ανακάλυψαν και εξέτασαν χημικά ίχνη από κερί μελισσών σε τουλάχιστον 6.400 κεραμικά σκεύη των πρώτων γεωργών, σε πάνω από 150 νεολιθικές αρχαιολογικές τοποθεσίες σχεδόν όλης της Ευρώπης (μεταξύ των οποίων στην Ελλάδα), της Βόρειας Αφρικής (Αλγερία) και της Εγγύς Ανατολής, οι οποίες χρονολογούνται προ 4.000 έως σχεδόν 9.000 ετών.

Το αρχαιότερο μέχρι σήμερα διακριτό χημικό «αποτύπωμα» κεριού μελισσών ανακαλύφθηκε στην τοποθεσία Τσαταλχογιούκ της ανατολικής Τουρκίας, πριν από περίπου 7.000 χρόνια. Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι η μελισσοκομία είχε ήδη παρελθόν πίσω της, ήταν συνεπώς ακόμη παλαιότερη. Η ερευνήτρια γεωχημικός δρ. Μελανί Ρόφετ-Σαλκ δήλωσε ότι «ο προφανέστερος λόγος για την εκμετάλλευση των μελισσών θα ήταν για το μέλι τους, το οποίο θα αποτελούσε ένα σπάνιο γλυκαντικό στο φαγητό για τους προϊστορικούς ανθρώπους. Όμως το κερί της μέλισσας μπορεί επίσης να χρησιμοποιείτο και για άλλους σκοπούς, όπως πρακτικούς, τελετουργικούς, διακοσμητικούς, ιατρικούς και τεχνικούς όπως για τη στεγάνωση κεραμικών αγγείων».

Αξίζει να σημειωθεί ότι δεν έχουν ανακαλυφθεί ενδείξεις μελισσοκομίας πάνω από τον 57ο παράλληλο της Γης, δηλαδή στη Σκωτία ή στη Σκανδιναβία, γεγονός που δείχνει ότι υπήρχε ένα βόρειο οικολογικό «σύνορο» για τους αγρότες-μελισσοκόμους, καθώς οι μέλισσες μάλλον δεν άντεχαν τις κλιματολογικές συνθήκες βορειότερα της Δανίας. Γενετικές έρευνες δείχνουν ότι η μέλισσα εμφανίσθηκε στην Ασία πριν από περίπου 300.000 χρόνια και γρήγορα εξαπλώθηκε στην Ευρώπη και στην Αφρική. Υπενθυμίζεται ότι σήμερα οι μέλισσες αντιμετωπίζουν σοβαρές απειλές από την κλιματική αλλαγή, τα εντομοκτόνα και τις ασθένειες με συνέπεια να κινδυνεύει αυτή η σχέση που κρατά εδώ και χιλιετίες.

Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Nature.
πηγή: econews

Αρισταίος ο πρώτος μελισσοκόμος

Γιος του θεού Απόλλωνα και της Νύμφης Κυρήνης (κόρης του βασιλιά των Λαπιθών Υψέα και εγγονή του Θεσσαλού θεού-ποταμού Πηνειού). Μια μέρα που η Κυρήνη κυνηγούσε σε κάποια κοιλάδα του Πηλίου, ο Απόλλωνας την είδε, την ερωτεύθηκε, την άρπαξε επάνω στο χρυσό άρμα του και την πήγε ως την Λιβύη. Καρπός του ερωτά τους ήταν ο Αρισταίος.

aristaeus0

Όταν γεννήθηκε το παιδί, ο Απόλλωνας τον εμπιστεύτηκε στην προγιαγιά του την Γαία, τις Ώρες και τις Μούσες. Μεγαλώνοντας, ο Αρισταίος διδάχθηκε από τις Μούσες την καλλιέργεια του αμπελιού και την μελισσοκομία. Οι Μούσες του εμπιστεύτηκαν επίσης και τα κοπάδια των προβάτων τους που έβοσκαν στην πεδιάδα της Φθίας στη Θεσσαλία. Εκεί ο Αρισταίος άρχισε να διδάσκει στους ανθρώπους την μελισσοκομική τέχνη και όσα άλλα του είχαν μάθει οι θεές.

Ο Βιργίλιος εξιστορεί πως ο Αρισταίος κυνήγησε κάποια μέρα την Ευρυδίκη, τη γυναίκα του Ορφέα, κατά μήκος ενός ποταμού. Καθώς έτρεχε η Ευρυδίκη, την τσίμπησε ένα φίδι και πέθανε. Αυτός ο θάνατος προκάλεσε την οργή των θεών, οι οποίοι τον τιμώρησαν, χτυπώντας τις μέλισσες του με επιδημία.

aristaeus1Απελπισμένος ο Αρισταίος και βλέποντας τα σμήνη των μελισσών του να χάνονται το ένα μετά το άλλο, κάλεσε σε βοήθεια τη μητέρα του, η οποία κατοικούσε κάτω από τα νερά του Πηνειού, μέσα σε ένα κρυστάλλινο παλάτι. Η μητέρα του τον δέχτηκε στο παλάτι της και εκεί του έδωσε πολύτιμες συμβουλές σχετικά με το πώς θα αντιμετωπίσει την ασθένεια των μελισσών του. Του είπε επίσης ότι μόνο ο θεός Πρωτέας θα μπορούσε να του πει την αιτία της συμφοράς που τον έπληττε.

Ο Αρισταίος έφυγε για να ρωτήσει τον Πρωτέα και τον βρήκε να αναπαύεται επάνω σε ένα βράχο, ανάμεσα σε ένα κοπάδι φώκιες που φύλαγε για λογαριασμό του Ποσειδώνα. Ο Αρισταίος επωφελήθηκε από τον ύπνο του Πρωτέα, τον αλυσόδεσε και τον ανάγκασε έτσι να απαντήσει, γιατί ο Πρωτέας δε συμπαθούσε καθόλου αυτούς που ενοχλητικά ζητούσαν να μάθουν από αυτόν.

Εκείνη την φορά αποκάλυψε στον Αρισταίο πως οι θεοί τον τιμωρούσαν για το θάνατο της Ευρυδίκης. Ακόμη τον συμβούλευσε πως θα προμηθευτεί καινούρια σμήνη μελισσών.

Ο Αρισταίος έζησε και δίδαξε την τέχνη της μελισσοκομίας στη Λιβύη στις Κυκλάδες και στην Αρκαδία. Στην Αρκαδία μάλιστα τον τιμούσαν ως τον πατέρα της μελισσοκομίας.

πηγή: melissomania.gr

Μελισσοκόμος ετών 100

Ο Philip Parker , που αύριο έχει τα 100στα του γενέθλια, ήταν πάντοτε πολύ δραστήριος. Αυτό πιστεύει άλλωστε πως είναι και το κλειδί για να παραμείνεις υγιής. Καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του, ήταν πάντα απασχολημένος με κάτι, φροντίζοντας αρχικά το πτηνοτροφείο του για 20 χρόνια και διατηρώντας αργότερα μελίσσια, κάτι που κάνει ακόμη και σήμερα!

philip1

Ο Philip έχασε τη γυναίκα του Ellen το 2010. Είχαν παντρευτεί το 1940 στην ηλικία των 23 ετών. Μαζί είχαν αποκτήσει 4 παιδιά, και ο Philip πλέον έχει 10 εγγόνια και 17 δισέγγονα. Η νεότερη κόρη του Sue είπε γι’ αυτόν: «Έχει χιούμορ και είναι τελειομανής. Όταν κάνει κάτι θέλει να το κάνει καλά και αφοσιώνεται σε αυτό. Είναι επίσης πολυτάλαντος.

philip2

Ήταν παράλληλα δάσκαλος και είχε και φάρμα πουλερικών». Ο Philip μετά τη συνταξιοδότηση του από το σχολείο, συνέχισε να διδάσκει κολύμπι στους μαθητές του. Τελευταία, απασχολείται με την κηπουρική και φροντίζοντας τις μέλισσες του.

Ο ίδιος θυμάται «Στην πλευρά του Robinswood Hill, κοιτώντας την κοιλάδα, όταν χιόνιζε, τα παιδιά έπαιρναν τον εξοπλισμό τους και τσουλούσαν στο λόφο, αλλά τώρα δεν επιτρέπεται για λόγους ασφαλείας. Ήταν υπέροχο». Ο Philip θα γιορτάσει τα εκατοστά του γενέθλια στο ξενοδοχείο Whitminster μαζί με την οικογένεια του. Στην ερώτηση αν ανυπομονεί για τη μεγάλη μέρα, απάντησε «Πολύ!» Πρόσθεσε πως σκοπεύει να το γιορτάσει με ένα ποτήρι κρασί.

πηγή: gloucestershirelive.co.uk (επιμέλεια Ορεινό Μέλι)

Αναβιώνει η μελισσοκομία στην Αιθιοπία

Στην Αμπακούνα στην Αιθιοπία σύντομα ξεκινά η ανθοφορία του Ευκαλύπτου και ακολουθούν της Ακακίας του Μάνγκο και του Αβοκάντο. Εδώ εκπαιδεύτηκαν πρόσφατα 70 νέοι μελισσοκόμοι, οι οποίοι κατάφεραν ήδη να εγκαταστήσουν τις παραδοσιακές κυψέλες στα μελισσοκομεία τους. Η μελισσοκομία εδώ είναι πολλά υποσχόμενη.

mehranbees2

Οι νέοι μελισσοκόμοι δείχνουν μεγάλη προθυμία να μάθουν την τέχνη και η αλήθεια είναι ότι μαθαίνουν γρήγορα. Κατάφεραν, με δική τους πρωτοβουλία, να αναπαραγάγουν τις παραδοσιακές κυψέλες της Αιθιοπίας με κάποιες βελτιώσεις και δείχνουν να πιστεύουν ότι θα πετύχουν.

img_4511

Η αλήθεια είναι ότι δεν γνωρίζουμε τις δυνατότητες αυτών των νέων κυψελών, τι ποσότητες μελιού μπορούν να αποδώσουν, πόσο μεγάλη τάση για σμηνουργία θα προκαλέσουν στην αποικία κτλ.  Πολλά από αυτά θα τα μάθουμε την περίοδο της συγκομιδής, που στην Αιθιοπία είναι τον Αύγουστο και τον Σεπτέμβριο.

img_4438

Υπάρχει μια διεθνής ομάδα υποστήριξης που αποσκοπεί στη μεγιστοποίηση της παραγωγής ώστε να βοηθηθούν οι ντόπιοι μελισσοκόμοι. Πολλές φιλανθρωπικές οργανώσεις έχουν στραφεί προς την μελισσοκομία και την διδάσκουν σε αρκετούς αγρότες της Αφρικής, μιας και η ξηρασία έφερε πολλούς σε αδιέξοδο. Με την μελισσοκομία πλέον μπορούν να βγάζουν ένα εισόδημα, ενώ ταυτόχρονα βοηθούν και το περιβάλλον, συνεισφέροντας περισσότερους επικονιαστές.

img_4546

Η Αιθιοπία είναι η παλαιότερη ανεξάρτητη χώρα στην Αφρική κι έχει μια από τις εκτενέστερες ιστορίες ως ανεξάρτητο κράτος. Δεν αποτέλεσε ποτέ αποικία κανενός κράτους, εκτός από την πενταετία 1936-1941, οπότε και ήταν υπό ιταλική κατοχή ορισμένες μεγάλες πόλεις και οδικές αρτηρίες. Είναι η περιοχή από όπου προέρχεται ο καφές.

img_4554

Είναι τόσο ενθουσιασμένοι κάποιοι απ’ αυτούς τους νέους μελισσοκόμους, που έχουν ήδη μάθει να παίζουν στα δάχτυλα τις αποχές άνθισης των φυτών που βρίσκονται στην περιοχή αλλά και το είδος τροφής που δίνουν (γύρη, νέκταρ).

img_4479

Κάποιοι, που έχουν ξεκινήσει από πέρσι, βρίσκονται πλέον σε φάση ανάπτυξης του μελισσοκομείου τους. Αρκετοί μάλιστα απ’ αυτούς έχουν τρυγήσει και μέλι, δύο φορές κατά το περασμένο έτος.

πηγή: beefreeapiaries.org Επιμέλεια: Στράτος Σαραντουλάκης – Ορεινό Μέλι

Το Παραισθησιογόνο Μέλι του Νεπάλ

Η μέλισσα των Ιμαλαΐων (Apis dorsata laboriosa), είναι η μεγαλύτερη μελιτοφόρα μέλισσα στον κόσμο καθώς φτάνει τα 3εκ. και ζει στο εξωτικό Νεπάλ. Ζει στους βράχους και έχει προσαρμοστεί απόλυτα στις χαμηλές θερμοκρασίες της περιοχής. Το μέλι της είναι γνωστό για τις παραισθησιογόνες ιδιότητές του…

apis1Η μέλισσα των Ιμαλαΐων (Apis dorsata laboriosa)

Οι μέλισσες αυτής της φυλής δεν δέχονται να μπουν σε ξύλινα κουτιά, και έτσι δεν μπορούν να περιέλθουν στην ιδιοκτησία του ανθρώπου. Παραμένουν ελεύθερες και άγριες. Οι ντόπιοι είναι αναγκασμένοι να σκαρφαλώνουν σε μεγάλα ύψη προκειμένου να συλλέξουν το μέλι, καταστρέφοντας έτσι δυστυχώς και τις φωλιές τους. Εδώ και αιώνες, μέλη της εθνοτικής ομάδας Gurung στο Νεπάλ κατεβαίνουν κάθε χρόνο τις πλαγιές των γκρεμών για να συλλέξουν αυτό το άγριο μέλι ανάμεσα σε σμήνη μελισσών, θέτοντας τη ζωή τους σε κίνδυνο.

paraisthisiogono-meli-sto-nepalΜέλη της εθνοτικής ομάδας Gurung στο Νεπάλ.

Οι επιδράσεις του μελιού αυτού καταγράφονται από το 401 π.Χ., όταν Έλληνες στρατιώτες που διέρχονταν τη σημερινή Τουρκία, κοντά στη Μαύρη Θάλασσα, δηλητηριάστηκαν δοκιμάζοντας παρόμοιο μέλι.  Το μέλι, για τους Gurung, είναι ένα ισχυρό φάρμακο που ανακουφίζει από τους πόνους στις αρθρώσεις και αν ληφθεί σε μικρές δόσεις λειτουργεί σαν τονωτικό ή ελαφρύ ναρκωτικό. Σε μεγαλύτερες ποσότητες προκαλεί χαμηλή αρτηριακή πίεση, βραδεία καρδιακή συχνότητα, εμετό, διάρροια, ζάλη και λιποθυμία. Τα συμπτώματα μπορούν να διαρκέσουν έως και 24 ώρες.

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=wDOvmhqvIA8]

πηγή: vice.gr