Μελετώντας τα μελισσοκομικά φυτά της γύρω περιοχής, με μεγάλη μας λύπη, διαπιστώσαμε ότι τα αγριολούλουδα, απ’ τα οποία τρέφεται η μέλισσα, λιγοστεύουν χρόνο με το χρόνο. Αιτία φυσικά είναι ο άνθρωπος ο οποίος δεν τα θέλει είτε γιατί στις καλλιέργειες θεωρούνται ζιζάνια είτε για αισθητικούς λόγους στους κήπους.

Το μεγαλύτερο πλήγμα το έχει δεχτεί ο αγριόβικος. Οι καλλιεργητές τον θεωρούν ιδιαίτερα επιζήμιο, λόγω της μεγάλης και γρήγορης ανάπτυξης του, αλλά και της ικανότητας του να αναρριχάται πάνω στα καλλιεργούμενα φυτά. Πλέον τον συναντάς μόνο σε παρατημένα κτήματα. Είναι τραγικό ότι αναζητώντας κανείς πληροφορίες γι αυτόν στο διαδίκτυο, θα βρει περισσότερα για σκευάσματα που τον καταστρέφουν παρά για το ίδιο το φυτό.

Ο αγριόβικος είναι αναρριχώμενη, πολυετής πόα που αυτήν την εποχή έχει ένα πανέμορφο μοβ άνθος! Δίνει γύρη χρώματος σκούρου μπεζ και άφθονο νέκταρ προσελκύοντας και πολλά άλλα έντομα εκτός από μέλισσες, όπως σκαθάρια, σφήκες, μυρμήγκια, βομβίνους κ.α. Στην Ήπειρο η ανθοφορία του ξεκινά κατά τα μέσα Απριλίου και κρατάει για 25-30 ημέρες.

Τυχόν βροχή πριν την ανθοφορία του, εκτινάσσει την ποσότητα της νεκταροέκκρισης. Εκτός από τα έντομα είναι πολύ ελκυστικός και σε άλλα ζώα (κατσίκες και πρόβατα) τα οποία τον τρώνε ολόκληρο. Είναι πραγματικά λυπηρό να καταστρέφουμε ένα φυτό που δίνει τροφή σε τόσα είδη…