Ένας χρόνος πέρασε και από τις περσινές κινητοποιήσεις και τίποτα δεν άλλαξε. Η μελισσοκομία στην Ελλάδα συνεχίζει να είναι υπό διωγμό, με τις απαγορευτικές διατάξεις των Δασαρχείων και της Πυροσβεστικής και με μία νομοθεσία η οποία ευνοεί τη νοθεία και τις Ελληνοποιήσεις.

Οι μελισσοκόμοι της Ηπείρου πραγματοποιήσαμε εχθές μηχανοκίνητη πορεία προς τα Ιωάννινα, όπου και καταθέσαμε ψήφισμα στην Περιφέρεια, στα πλαίσια Πανελλαδικής κινητοποίησης μελισσοκόμων με επίκεντρο την Agrotica στη Θεσσαλονίκη. Ανάμεσα στους συναδέλφους επικρατεί απογοήτευση και ανασφάλεια, ενώ αρκετοί εγκαταλείπουν το επάγγελμα. Η μελισσοκομία από ένας ταχέως αναπτυσσόμενος κλάδος στις αρχές της δεκαετίας του 2010, οδηγείται σε συρρίκνωση δέκα χρόνια μετά.

Οι κυριότερες αιτίες είναι η νοθεία και οι Ελληνοποιήσεις, σε συνδυασμό με την αδιαφορία του κράτους. Το ότι δεν έχει θεσμοθετηθεί η γυρεοσκοπική ανάλυση ως εργαστηριακός έλεγχος και το γεγονός ότι δεν έχει καθοριστεί ελάχιστο όριο γυρεοκόκκων στο μέλι, ανοίγει διάπλατα τις πόρτες στους νοθευτές. Αυτή τη στιγμή χρειάζονται μόλις 2 κιλά Ελληνικού μελιού για να Ελληνοποιηθεί 1 τόνος Κινέζικου. Η εξευτελιστικά χαμηλή τιμή του μελιού στο ράφι των σούπερ μάρκετ (3€-4€), πολύ κάτω απ’ το κόστος παραγωγής, οδηγεί το μελισσοκόμο σε απόγνωση.

Εκτός αυτού τα Δασαρχεία αυθαιρετούν καθώς δεν έχουν εξουσιοδότηση να εκδίδουν ΔΑΔ με διοικητικές πράξεις για ζητήματα που αφορούν τη μελισσοκομία, διώχνοντας το μελισσοκόμο από το φυσικό του περιβάλλον. Το 80% του Ελληνικού μελιού προέρχεται από τα δάση. Έφτασαν στο σημείο να εντάξουν τις κυψέλες στο νόμο περί αυθαιρέτων και να στέλνουν «πρόσκληση κατεδάφισης των μελισσιών», παραβιάζοντας το νόμο 4856/1930 που λέει ότι οι Δασικές Υπηρεσίες ΔΕΝ δύνανται να απαγορεύσουν στους μελισσοκόμους την τοποθέτηση μελισσιών την εποχή της άνθισης.

Αλλά και η Πυροσβεστική διάταξη που απαγορεύει το Συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα στην εργασία. Την ώρα που η Τουρκία εγκαινιάζει όλο και περισσότερα μελισσοκομικά δάση (έχει ξεπεράσει τα 700), στην Ελλάδα ο μελισσοκόμος θεωρείται εν δυνάμει εμπρηστής! Ποιος; Αυτός που η ζωή του εξαρτάται από το δάσος. Που η περιουσία του, η επιχείρησή του βρίσκεται στο δάσος. Η δίωξη του μελισσοκόμου απ΄ τα δάση μόνο εκ του πονηρού μπορεί να εκληφθεί, καθώς η απουσία του ανοίγει διάπλατα το δρόμο στους εμπρηστές.

Και σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί και η εκτίναξη του κόστους παραγωγής, με το πετρέλαιο να αγγίζει τα 2€ ανά περιόδους, τις κυψέλες και τις κηρήθρες να αυξάνονται κατά 25%, αλλά και τα βάζα να διπλασιάζονται μέσα σε μία νύχτα μετά τον πόλεμο στην Ουκρανία.

Η μείωση της παραγωγής μελιού λόγω της κλιματικής αλλαγής ήταν γνωστή τα τελευταία χρόνια αλλά την περσινή χρονιά (2023) ξεπέρασε κάθε προηγούμενο καθώς άγγιξε το -60%.

Η μελισσοκομία στην Ελλάδα πνέει τα λοίσθια. Η πολιτεία καλείται να πάρει άμεσα πολύ σημαντικές αποφάσεις. Δεδομένου ότι το 86% των δασικών ειδών επικονιάζονται από τις μέλισσες (Γούναρη 2023) αλλά και ότι οι άγριοι επικονιαστές έχουν αποδεκατιστεί τις τελευταίες δεκαετίες η κατάσταση είναι αρκετά κρίσιμη.

Το 1975 έξω από τα σκαλιά του Υπουργείου Γεωργίας, μελισσοκόμοι πραγματοποιούν την πρώτη απεργία πείνας στην αγροτική ιστορία της χώρας. Κυριότερη αιτία είναι η αλόγιστη χρήση μελισσοτοξικών φυτοφαρμάκων.

Της απεργίας πρωτοστατεί ο μελισσοκόμος Κώστας Μανιάς με πολυήμερη απεργία πείνας, έπειτα από ολοκληρωτική καταστροφή που υπέστη το μελισσοκομείο του στις πορτοκαλιές του Άργους. Παρότι οι γραμματικές γνώσεις του Μανιά περιορίστηκαν στο απολυτήριο ενός κατοχικού Δημοτικού Σχολείου, έγραψε κοντά στα 10 βιβλία και 30 δοκίμια, σε ένα εκ των οποίων περιγράφει την οργάνωση του αγώνα των μελισσοκόμων του Άργους. Είναι αυτός που έγραψε το εμβληματικό «Πέτρο αγόρι μου!», ένα ατελείωτο μοιρολόι στον γιο του τον Πέτρο, εθελοντή πυροσβέστη, που έχασε τη ζωή του, στις φωτιές της Βαρυμπόμπης τον Αύγουστο του 2021.

Έπειτα από αυτές τις απεργιακές κινητοποιήσεις, δόθηκαν για πρώτη φορά άδειες για μελισσοκομικά φορτηγά στους κατ’ επάγγελμα μελισσοκόμους, ενώ ορίστηκαν (Ν 721/1977) οι όροι και οι προϋποθέσεις χρήσης μελισσοτοξικών φαρμάκων από τους καλλιεργητές. Για αρκετά χρόνια επαναλαμβάνονταν συστάσεις προς τους αγρότες με εγκυκλίους, ανακοινώσεις και δημοσιεύματα από τις κατά τόπους γεωργικές υπηρεσίες και σταδιακά, χρόνο με το χρόνο η κατάσταση βελτιώθηκε.

Σημαντικό ρόλο έπαιξε και το περίφημο πείραμα της Λαμίας (Σεπ. 1973) που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό “Η Μέλισσα” και αποδείκνυε ότι όταν δεν υπάρχουν μέλισσες λόγω της χρήσης εντομοκτόνων, δεν καρποφορεί η μηδική.

Ένα πρωτοφανές και αυθόρμητο κίνημα μελισσοκόμων ξέσπασε εχθές σε όλη την Ελλάδα. Ο Ένας Σύλλογος μετά τον άλλο ανακοίνωνε κινητοποιήσεις, για την τεράστια αύξηση του κόστους παραγωγής, που ξεπερνάει το 100% και σε συνδυασμό με τις χαμηλές – εξευτελιστικές τιμές διαμορφώνουν οι έμποροι-διακινητές μας έφτασε στο όριο της επιβίωσης.

Επίσης η οργή για το κράτος που αρνείται πεισματικά την αναγραφή της χώρας προέλευσης στο μέλι, ενώ με τη νομοθεσία του, όπως για παράδειγμα με το μη καθορισμό κατώτατου ορίου γυρεοκόκκων στο μέλι, ευνοεί τις Ελληνοποιήσεις και τη νοθεία.

Ένα κράτος που έβαλε όριο στις πωλήσεις του μελισσοκόμου 10 κιλά μέλι ανά κυψέλη ή 1200 κιλά συνολικά ανά έτος, που είναι και το χαμηλότερο όριο στην Ευρώπη και μάλιστα μόνο εντός περιφερειακής ενότητας, κάτι που είναι άδικο για τους μελισσοκόμους της περιφέρειας.

Ένα κράτος που δεν έθεσε κατώτατες εγγυημένες τιμές που θα ανταποκρίνονταν στο κόστος παραγωγής και θα διασφάλιζαν εισόδημα επιβίωσης, με αποτέλεσμα να πωλείται “μέλι” συσκευασμένο στο σούπερ μάρκετ κάτω απ’ το κόστος, με 3€.

Ένα κράτος που τιμωρεί τον παραγωγό με απαγόρευση πώλησης για 1-2 έτη ακόμα και για λάθη κατά την εγγραφή στο Ηλεκτρονικό Μητρώο, ενώ του απαγορεύει την ανάπτυξη της μελισσοκομικής εκμετάλλευσης από ένα ποσοστό και πάνω.

Ένα κράτος που ετοιμάζεται να δώσει το Ελληνικό Σήμα στους εμπόρους διακινητές και όχι αποκλειστικά στο μελισσοκόμο που είναι αυτός που παράγει το Ελληνικό μέλι.

Ένα κράτος που απαγορεύει στο μελισσοκόμο την είσοδο στο δάσος και τον αντιμετωπίζει ως «εν δυνάμει» εμπρηστή. Ποιον; Αυτόν που ζει από το δάσος και αποτελεί την ασπίδα προστασία του.

Ένα κράτος που δεν έχει θεσπίσει ακόμα ποιοτικά κριτήρια για τα μέλια βελανιδιάς, κουμαριάς, πολύκομπου και παλιουριού, με αποτέλεσμα να είναι αδύνατη η εμπορία τους.

Ένα κράτος που σκοτώνει τη μέλισσα, προτείνοντας να είναι αποδεκτές απώλειες μελισσών από φυτοφάρμακα έως και 23%.

Για όλους αυτούς τους λόγους οι μελισσοκόμοι βγήκαν στους δρόμους.

Για να φωνάξουν ότι δεν πάει άλλο. Ότι κουραστήκαμε να ακούμε ότι έχουμε δίκιο και να παίρνουμε μόνο υποσχέσεις.

Ουδέποτε στο παρελθόν είχαν πραγματοποιηθεί τέτοιου μεγέθους κινητοποιήσεις μελισσοκόμων στην Ελλάδα. Κάθε πόλη και μια εστία. Ο αγώνας θα κλιμακωθεί την Τετάρτη όπου θα πραγματοποιηθούν μαζικές πια συγκεντρώσεις στο Σύνταγμα στην Αθήνα και στην πλατεία Αριστοτέλους στη Θεσσαλονίκη.

 

Την Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου οι μελισσοκόμοι όλης της Ελλάδας κατεβαίνουμε στον δρόμο για να διεκδικήσουμε το δίκιο μας. Κουραστήκαμε να ακούμε υποσχέσεις. Δεν πάει άλλο ΦΤΑΝΕΙ η απαξίωση του μελισσοκόμου!

Απαιτούμε:

Υποχρεωτική αναγραφή της χώρας προέλευσης στο μέλι, είτε συσκευάζεται εδώ, είτε εισάγεται συσκευασμένο. Δεν κατανοούμε για ποιο λόγο το κράτος το αρνείται πεισματικά εδώ και χρόνια. Ποιον συμφέρει αυτό; Τον καταναλωτή ή τον παραγωγό;

Με την απόφαση του ΥπΑΑΤ 127/2004 το ίδιο το κράτος ευνοεί τις ελληνοποιήσεις. Απαιτούμε εδώ και τώρα καθορισμό κατώτερου ορίου συνολικών γυρεοκόκκων στο Ελληνικό μέλι ώστε να μειωθούν οι ελληνοποιήσεις. Αυτή τη στιγμή με την υπάρχουσα νομοθεσία με 2 κιλά Ελληνικό μέλι μπορείς να ελληνοποιήσεις 1000 κιλά εισαγόμενου.

Να θεσπιστούν επιτέλους ποιοτικά κριτήρια για τα μέλια βελανιδιάς, κουμαριάς, πολύκομπου και παλιουριού καθώς δε μπορούμε να τα εμπορευθούμε.

Το Ελληνικό Σήμα να δοθεί αποκλειστικά στο μελισσοκόμο και όχι στους εμπόρους-διακινητές.

Δίωξη των εμπόρων που διακινούν μέλια με παραπλανητικές ετικέτες και να τιμωρηθούν οι ένοχοι για το καραμελόχρωμα στο μέλι οι οποίοι τώρα με διάφορα τεχνάσματα προσπαθούν να αποδείξουν ότι το καραμελόχρωμα μπορεί να βρεθεί μέχρι και σε αγνό μέλι…

Θεσμοθέτηση της γυρεοσκοπικής ανάλυσης ως εργαστηριακό έλεγχο στο μέλι. Δεν κατανοούμε για ποιο λόγο το κράτος αρνείται την εργαστηριακή ανάλυση. Ποιον ευνοεί αυτό; Τον καταναλωτή ή τον παραγωγό;

Αφαίρεση των απαράδεκτων άρθρων του Μελισσοκομικού Μητρώου, τα οποία προβλέπουν μέχρι και απαγόρευση εργασίας για 1-2 έτη, ακόμα και για λάθη κατά την εγγραφή, ενώ απαγορεύουν την ανάπτυξη της μελισσοκομικής εκμετάλλευσης από ένα ποσοστό και πάνω.

Να μας επιτραπεί η είσοδος στα δάση και να βγουν από την πυροσβεστική διάταξη τα άρθρα που ορίζουν τις αποστάσεις που πρέπει να έχει μία κυψέλη από δέντρα και θάμνους. Είναι πρακτικά ανεφάρμοστα. Οι μελισσοκόμοι ζούμε από το δάσος και είμαστε η ασπίδα προστασίας του. Δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπιζόμαστε ως «εν δυνάμει» εμπρηστές.

Λήψη μέτρων για τη μείωση του υψηλού κόστους παραγωγής, λόγω της αύξησης σε όλα τα μελισσοκομικά εφόδια και κατάργηση του ΕΦΚ αλλά και της ρήτρας αναπροσαρμογής στο αγροτικό ρεύμα.

Κατάργηση της απόφασης του ΥπΑΑΤ 144/15067 (ΦΕΚ 466/2019), με την οποία τέθηκε ανώτατο όριο στις πωλήσεις του μελισσοκόμου (έως 10 κιλά ανά κυψέλη ή 1200 κιλά ανά έτος συνολικά) που είναι και το χαμηλότερο σε όλη την Ευρώπη.

Αποσύνδεση του κανονισμού 852/2004 από το ΠΔ 79/2007 καθώς ουσιαστικά αναιρεί την εξαίρεση του κανονισμού και μπλοκάρει τον μελισσοκόμο από το να διαθέσει την παραγωγή του ως πρωτογενή.

Να επιτρέπεται η κίνηση των μελισσοκομικών φορτηγών αυτοκινήτων στο παράπλευρο οδικό δίκτυο.

Ανοχή τέλος!

 

 

Η εκτίναξη του κόστους παραγωγής, σε συνδυασμό με τις χαμηλές – εξευτελιστικές τιμές, κάτω από το κόστος παραγωγής, τις οποίες διαμορφώνουν οι μεγαλέμποροι, ροκανίζουν το εισόδημά μας, απειλώντας την επιβίωσή μας.

Γι αυτούς τους λόγους και έπειτα από ομόφωνη απόφαση του Μελισσοκομικού Συλλόγου Άρτας αποφασίστηκε η συμμετοχή των μελισσοκόμων στις κινητοποιήσεις των αγροτών για την αύξηση του κόστους παραγωγής.

Συμφωνούμε με τα κύρια αιτήματα των αγροτών, δηλαδή τη μείωση του κόστους παραγωγής, το αφορολόγητο πετρέλαιο, την πλήρη κατάργηση της ρήτρας αναπροσαρμογής στο αγροτικό ρεύμα, την εξόφληση των αποζημιώσεων που καθυστερούν αλλά και κατώτερες εγγυημένες τιμές που θα ανταποκρίνονται στο κόστος παραγωγής και θα διασφαλίζουν εισόδημα επιβίωσης.

Επίσης ως μελισσοκόμοι:

1. Απαιτούμε την αφαίρεση των απαράδεκτων άρθρων του Εθνικού Μελισσοκομικού Μητρώου, τα οποία προβλέπουν μέχρι και απαγόρευση εργασίας για 1-2 έτη, για ασυμφωνίες της τάξης του 10% στις δηλώσεις των μελισσιών, ενώ απαγορεύουν την ανάπτυξη της μελισσοκομικής εκμετάλλευσης από ένα ποσοστό και πάνω. Το Μητρώο δημιουργήθηκε ερήμην μας καθώς ουδέποτε τέθηκε σε διαβούλευση.

2. Απαιτούμε την κατάργηση της απόφασης του ΥπΑΑΤ 144/15067 (ΦΕΚ 466/2019), με την οποία τέθηκε ανώτατο όριο στις πωλήσεις του μελισσοκόμου (1200 κιλά ανά έτος και μόνο εντός περιφερειακής ενότητας), που είναι και το χαμηλότερο στην Ευρώπη.

3. Απαιτούμε την κατάργηση της απόφασης 144/15077 την οποία έλαβε το Υπουργείο για τον Καν. 852/2004 και η οποία ουσιαστικά αναιρεί την εξαίρεση του κανονισμού και μπλοκάρει τον  μελισσοκόμο από το να διαθέσει την παραγωγή του ως πρωτογενή.

4. Απαιτούμε το ελληνικό σήμα να δοθεί στον Έλληνα μελισσοκόμο και όχι στους εμπόρους διακινητές μελιού.

5. Απαιτούμε την αναγραφή της χώρας προέλευσης στο μέλι και δεν κατανοούμε γιατί η Ελλάδα το 2020 όταν τέθηκε το θέμα στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, τάχθηκε υπέρ της απόκρυψης της από τους καταναλωτές αλλά και γιατί αρνείται να εφαρμόσει εργαστηριακούς ελέγχους στο μέλι, ώστε να περιορίσει τις ελληνοποιήσεις των εισαγόμενων.