Το μέλι χρησιμοποιείται από την αρχαιότητα στη θεραπεία τραυμάτων. Η φαρμακευτική αυτή επίδραση του μελιού οφείλεται στη αντιμικροβιακή του δράση η οποία εκδηλώνεται με τη βοήθεια του ενζύμου γλυκοζοξειδάση το οποίο διασπά τη γλυκόζη του μελιού σε υπεροξείδιο του υδρογόνου (Η2Ο2) και γλυκονικό οξύ.

Το ένζυμο γλυκοζοξειδάση παράγεται και προστίθεται στο μέλι από τις ίδιες τις μέλισσες. Το Η2Ο2 έχει χρησιμοποιηθεί ευρέως ως αντισηπτικό αλλά λόγω της αστάθειάς του στο φως και στον αέρα, η αποθήκευση και χρησιμοποίησή του είναι ιδιαίτερα δύσκολη.

Το μέλι όμως δίνει λύση στη σταθερότητα του Η2Ο2 και τη συνεχή ελευθέρωση της μικρής εκείνης συγκέντρωσης που απαιτείται για να θανατώσει τους μικροοργανισμούς και να επούλωση το τραύμα. Το ένζυμο γλυκοζοξειδάση το οποίο είναι υπεύθυνο για την ελευθέρωση του Η2Ο2 απαιτεί pH 5,5 και υψηλή συγκέντρωση αλάτων νατρίου για να ενεργοποιηθεί.

Στο μέλι το pH κυμαίνεται από 3,5-4,5 και τα άλατα νατρίου είναι περιορισμένα. Άρα σε ένα αγνό, ανεπεξέργαστο μέλι το ένζυμο υπάρχει αλλά είναι αδρανές και δεν ελευθερώνεται Η2Ο2.

Όταν το μέλι τοποθετείται σε μια πληγή ή σε ένα έγκαυμα, o ορός του αίματος από τους τραυματισμένους ιστούς ο οποίος περιέχει άλατα νατρίου, αραιώνει το μέλι με αποτέλεσμα να ανεβάζει το pH σε επίπεδο που ενεργοποιείται το ένζυμο γλυκοζοξειδάση και ξεκινά μια συνεχή ελευθέρωση υπεροξειδίου του υδρογόνου κατευθείαν στην πληγή.

Η ιδιότητα αυτή του μελιού να «προστατεύει» το Η2Ο2 και να το ελευθερώνει σταδιακά σε μικρές συγκεντρώσεις στο τραυματισμένο ιστό ώστε να επιταχύνεται η επούλωση, είναι μοναδική και δεν υπάρχει σε κανένα άλλο προϊόν φυσικό η τεχνητό.

Του Ομότιμου καθηγητή του ΑΠΘ Ανδρέα Θρασυβούλου (M.Sc & Ph.D).

Η έρευνα του Ελευθέριου Σμαρόπουλου : https://pmc.ncbi.nlm.nih.gov/articles/PMC7069864/

Το μέλι χρησιμοποιείται για τη θεραπεία πληγών, συμπεριλαμβανομένων των εγκαυμάτων, για χιλιάδες χρόνια, από την αρχαία Μεσοποταμία και την Αίγυπτο. Σήμερα, γνωρίζουμε ότι το μέλι έχει αντιμικροβιακές αλλά και αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες, ενώ αρκετές μελέτες τις τελευταίες δεκαετίες έχουν δείξει ότι το μέλι μπορεί να μειώσει τους χρόνους επούλωσης, τη μόλυνση και τη φλεγμονή, ακόμη και σε σύγκριση με τις συμβατικές θεραπείες όπως τα αντισηπτικά.

Γνωρίζουμε ότι το μέλι διεγείρει την παραγωγή λευκών αιμοσφαιρίων, η οποία ενεργοποιεί την επισκευή και την αναγέννηση των ιστών. Το μέλι είναι επίσης όξινο, επομένως μειώνει το ρΗ μιας πληγής και εμποδίζει την ανάπτυξη βακτηρίων, επιταχύνοντας την επούλωση. Η υψηλή περιεκτικότητα του μελιού σε σάκχαρα προκαλεί αφυδάτωση στα βακτήρια, ενώ οι αντιοξειδωτικές ιδιότητες του βοηθούν στη μείωση της φλεγμονής.

Οι γιατροί σήμερα εξακολουθούν να χρησιμοποιούν μέλι για τη θεραπεία πληγών και εγκαυμάτων. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα χρησιμοποιήσετε το μέλι που έχετε στο ντουλάπι σας, χωρίς να μιλήσετε πρώτα με έναν γιατρό. Το ιατρικό μέλι έχει αποστειρωθεί και είναι στείρο σε αντίθεση με το φυσικό μέλι το οποίο περιέχει ένα ευρύ φάσμα μικροβιακών ειδών.

Υπάρχουν τέσσερις βασικές κατηγορίες εγκαυμάτων:

Τα εγκαύματα πρώτου βαθμού, τα οποία είναι ήπια και προκαλούν μικρή ερυθρότητα του εξωτερικού στρώματος του δέρματος (επιδερμίδα). Τα εγκαύματα δευτέρου βαθμού, που είναι πιο σοβαρά καθώς επηρεάζουν το κατώτερο στρώμα του δέρματος και προκαλούν πόνο, πρήξιμο, φουσκάλες και ερυθρότητα. Τα εγκαύματα τρίτου βαθμού, τα οποία είναι πολύ σοβαρά και απαιτούν άμεση ιατρική βοήθεια καθώς μπορούν να καταστρέψουν εντελώς τα δύο στρώματα του δέρματος. Και τέλος τα εγκαύματα τέταρτου βαθμού που προκαλούν τραυματισμό σε βαθύτερους ιστούς, όπως στους μύες ή στα κόκκαλα.

Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε συμβατικό μέλι για να διαχειριστείτε ένα έγκαυμα μόνο όταν αυτό είναι ήπιο και επιφανειακό. Σε κάθε άλλη περίπτωση φροντίστε να επικοινωνήσετε με τον γιατρό σας. Ακόμα και η χρήση ιατρικού μελιού απαιτεί πρώτα μια επίσκεψη σε γιατρό ώστε να αξιολογήσει τις πληγές και να βεβαιωθεί ότι δεν υπάρχει λοίμωξη ή ανάγκη για χειρουργική επέμβαση.

Η χρήση μελιού για τη θεραπεία εγκαυμάτων χρήζει περαιτέρω έρευνας, αν και η αποτελεσματικότητα του στα επιφανειακά εγκαύματα είναι πολλά υποσχόμενη.

Πηγές:
sciencefocus: Can you use honey to treat a burn?
woundsresearch: A Comparison Between Medical Grade Honey and Table Honeys in Relation to Antimicrobial Efficacy

Ο βελονισμός καθώς και ο βελονισμός με δηλητήριο μέλισσας βελτίωσαν τα συμπτώματα ασθενών με νόσο του Πάρκινσον, έδειξε μικρή έρευνα. Πρόκειται για μια από τις πρώτες έρευνες που εξετάζουν αν ο βελονισμός και ο βελονισμός με δηλητήριο μέλισσας μπορούν να βοηθήσουν στη νόσο Πάρκινσον.

Ο ερευνητής Seong-Uk Park, του Kyung Hee University Hospital, στη Σεούλ, δήλωσε ότι ο βελονισμός μπορεί ενδεχομένως να βοηθήσει, αυξάνοντας τα επίπεδα ντοπαμίνης. Επίσης, μπορεί ενδεχομένως να ενισχύσει την επίδραση του φαρμάκου Λεβοντόπα και να μειώσει τις παρενέργειές του. Τα ευρήματα είναι σημαντικά, καθώς το 70% των ανθρώπων σε ορισμένες χώρες χρησιμοποιούν συμπληρωματικές θεραπείες για την αντιμετώπιση της νόσου του Πάρκινσον, δήλωσε ο Louis Tan, που δεν έλαβε μέρος στην έρευνα.

Η έρευνα παρουσιάστηκε στο 18ο συνέδριο για τη νόσο Πάρκινσον. Η αγωγή αφορά την έγχυση δηλητηρίου μέλισσας υποδόρια σε σημείο βελονισμού. Εκτιμάται ότι μπορεί να βοηθήσει στην ενίσχυση και παράταση της επίδρασης της διέγερσης των σημείων του βελονισμού. Ο Park δήλωσε ότι οι μηχανισμοί του βελονισμού με δηλητήριο μέλισσας μπορεί ενδεχομένως να είναι παρόμοιοι με αυτούς του βελονισμού. ‘Η μπορεί να υπάρχει άλλη επίδραση που να οφείλεται στο δηλητήριο μέλισσας.

Ο Tan υπέδειξε ότι το δηλητήριο μέλισσας μπορεί ενδεχομένως να δρα ως βοτουλινική τοξίνη, προκαλώντας προσωρινή παράλυση των μυών. Ορισμένα συμπτώματα του Πάρκινσον περιλαμβάνουν μυϊκούς σπασμούς, που μπορούν να προκαλέσουν πόνο και δυσκολία στην κίνηση. Το δηλητήριο της μέλισσας μπορεί ενδεχομένως να βοηθά στη χαλάρωση των συγκεκριμένων μυών.

Στην έρευνα, 35 ασθενείς με νόσο του Πάρκινσον, που λάμβαναν σταθερή δόση φαρμάκου για τουλάχιστον 1 μήνα τοποθετήθηκαν τυχαία σε 3 ομάδες.

Μια ομάδα υποβλήθηκε σε βελονισμό, άλλη σε βελονισμό με δηλητήριο μέλισσας και η τρίτη ομάδα σε τίποτα από τα δυο. Η αγωγή επαναλαμβανόταν 2 φορές την εβδομάδα για 8 εβδομάδες.

Τα συμπτώματα βελτιώθηκαν σε όσους υποβλήθηκαν σε βελονισμό ή σε βελονισμό με δηλητήριο μέλισσας. Δεν παρατηρήθηκαν σοβαρές παρενέργειες στους συμμετέχοντες. Ένας συμμετέχων στην ομάδα του βελονισμού με δηλητήριο μέλισσας παραπονέθηκε για φαγούρα. Όσοι δεν υποβλήθηκαν σε αγωγή δεν εμφάνισαν αλλαγή στα συμπτώματα.

Τα ευρήματα είναι υποσχόμενα, αλλά χρειάζεται νέα έρευνα πριν εξαχθούν σταθερά συμπεράσματα, δήλωσε ο Park. Πρόσθεσε ότι πραγματοποιείται δεύτερη έρευνα και αναμένεται να ολοκληρωθεί αργότερα, φέτος.

πηγή: iatronet.gr / Ξένος τύπος