Με την δημοσίευση του ΦΕΚ Τεύχος B’ 1560/17.04.2021 θεσπίζεται το Εθνικό Ηλεκτρονικό Μελισσοκομικό Μητρώο, το οποίο αν εφαρμοστεί στην πράξη θα αποτελέσει την ταφόπλακα της Ελληνικής μελισσοκομίας.
Το ελληνικό κράτος είχε κηρύξει τον πόλεμο στους μελισσοκόμους από τον περιβόητο 852 και την απόφαση του ΥπΑΑΤ 144/15067 (ΦΕΚ 466/2019), η οποία έθετε ανώτατο όριο στις πωλήσεις του μελισσοκόμου (1200 κιλά ανά έτος), που είναι και το χαμηλότερο στην Ευρώπη, αλλά και με την απαίτηση να διατηρεί υποχρεωτικά εγκαταστάσεις συσκευαστηρίου, χωρίς μάλιστα να καθορίζει τις προδιαγραφές του. Παραβλέποντας ουσιαστικά ότι για τις εγκαταστάσεις του πρωτογενούς τομέα δεν απαιτούνται καταχωρημένες εγκαταστάσεις.
Σαν να ζητάει δηλαδή από κάθε έναν που έχει ελιές να διατηρεί και από ένα ελαιοτριβείο. Παράλληλα δεν δέχεται αυτός που δεν διαθέτει το κεφάλαιο για την κατασκευή αυτών των εγκαταστάσεων να συσκευάσει το μέλι του σε κάποιο πιστοποιημένο συσκευαστήριο με κάποιο αντίτιμο. Έτσι με βάση όλα τα παραπάνω το 95% των μελισσοκόμων είναι στην παρανομία.
Η κ. Φωτεινή Αραμπατζή, Υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, έρχεται τώρα με το μελισσοκομικό μητρώο και αντί να απλοποιήσει τις διαδικασίες, καταστρέφει συθέμελα την Ελληνική μελισσοκομία. Όλα τα κατοχυρωμένα δικαιώματα του μελισσοκόμου ορίζονται και αντιμετωπίζονται πλέον ως προνόμια, τα οποία μπορεί να χάσει ανά πάσα στιγμή. Πλέον το δικαίωμα του μελισσοκόμου στην πώληση της παραγωγής του θεωρείται προνόμιο. Όπως επίσης και η μετακίνηση των μελισσιών του, η πώληση παραφυάδων αλλά και η διατήρηση μελισσοκομικής αποθήκης. Όλα αυτά μπορεί να τα χάσει για διάφορες ασήμαντες αιτίες.
Χαρακτηριστικά στο άρθρο 11 διαβάζουμε ότι αν σε επιτόπιο έλεγχο της αρμόδιας αρχής διαπιστωθεί διαφορά μεταξύ του δηλωθέντος αριθμού μελισσιών και του προσδιορισθέντος η οποία υπερβαίνει το 10% επιβάλλεται πρόστιμο 100€ και ο μελισσοκόμος χάνει για 1 έτος όλα του τα προνόμια. Δηλαδή αν έχει 100 μελίσσια και στον έλεγχο βρεθούν 88 ή 111 εκτός από το πρόστιμο, για έναν χρόνο δεν θα μπορεί να πουλήσει μέλι, αλλά ούτε να μετακινήσει τα μελίσσια του ώστε να βρουν τροφή. Θα τα αφήσει εκεί να πεθάνουν, αυτά από πείνα και εκείνος από οικονομικό στραγγαλισμό.
Φυσικά η κ. Αραμπατζή δε λαμβάνει υπόψη ότι κάθε χρόνο χάνουμε ένα 10% με 20% των μελισσών μας το χειμώνα, τα οποία δημιουργούμε ξανά την άνοιξη κόβοντας παραφυάδες. Ούτε φυσικά ότι οι σύγχρονοι μελισσοκομικοί χειρισμοί απαιτούν διαιρέσεις και συνενώσεις του σμήνους για την επίτευξη της μέγιστης παραγωγής. Για παράδειγμα 1 τριώροφο μελίσσι θα αποδώσει καλύτερα από 2 διώροφα. Γι αυτό σε αρκετές νομές όπως πχ στα έλατα πολλοί συνενώνουμε, κάνοντας τα 100 μελίσσια 50 και μετά το τέλος της νομής τα διαιρούμε ξανά. Εκτός της απόδοσης με αυτό τον τρόπο είναι και ευκολότερο να βρούμε χώρο στα βουνά για την τοποθέτηση.
Το μελίσσι δεν είναι πρόβατο ή ελιά. Είναι σμήνος που διαιρείται και συνενώνεται. Είναι στη φύση του. Τα ίδια τα μελίσσια πολλαπλασιάζονται μέσω της σμηνουργίας όπου το σμήνος διαιρείται. Ο αριθμός των μελισσιών που κατέχει κάποιος δηλαδή είναι ενδεικτικός και ποτέ σταθερός μέσα στο έτος. Όταν λέμε ότι κάποιος έχει 250 μελίσσια εννοούμε ότι κάπου εκεί κυμαίνεται. Τον Ιανουάριο μπορεί να έχει 190 και τον Μάιο 280.
Για τους παραπάνω λόγους επιβάλλεται στον μελισσοκόμο πρόστιμο και ποινή στέρησης πώλησης για 1 έως 2 έτη, ενώ την ίδια ώρα που οι εισαγωγείς τυποποιητές και έμποροι μελιού ελέγχονται (με διάταξη του ΕΛΓΟ-ΔΗΜΗΤΡΑ) προγραμματισμένα και μόνο στα τιμολόγια μια φορά κάθε 3 χρόνια, αγνοώντας ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου 1/5/18 παρ.49 που απαιτεί εργαστηριακούς ελέγχους για τον έλεγχο της νοθείας μελιού.
Εκτός όμως των εξοντωτικών και εκδικητικών ποινών που προβλέπει το Μητρώο προς τους παραγωγούς υπάρχουν και κάποια παράλογα πράγματα τα οποία αποδεικνύουν απλώς ότι οι άνθρωποι δεν έχουν καμία επαφή με τη μελισσοκομία. Για παράδειγμα έθεσαν όριο (5) στους αφεσμούς που μπορεί να συλλέξει κάθε μελισσοκόμος ανά έτος! Τι να σχολιάσεις τώρα εδώ; Ότι υπάρχει κόσμος που πολλαπλασιάζει τα μελίσσια του με αυτό τον τρόπο και δεν θα μπορεί να τα δηλώσει; Ότι στη βιοδυναμική μελισσοκομία η σύλληψη αφεσμών είναι ο μόνος αποδεκτός τρόπος πολλαπλασιασμού; Για τις μεταβιβάσεις μελισσοσμηνών οι οποίες έως τώρα γινόταν με ένα χαρτί, στην Διεύθυνση Γεωργίας και επιτόπιο έλεγχο, πλέον απαιτείται και συμβολαιογραφική πράξη την οποία βεβαίως καλείται να πληρώσει ο παραγωγός.
Ως κατεχόμενη κυψέλη ορίζεται το μελίσσι του οποίου ο πληθυσμός καλύπτει τουλάχιστον 5 πλαίσια (κηρήθρες), οπότε κάποιος μπορεί να έχει τα μελίσσια αλλά ο πληθυσμός τους να μην θεωρηθεί από την αρμόδια αρχή επαρκής και έτσι να χάσει τα προνόμια του. Βέβαια αυτό έρχεται σε ασυμφωνία με τον Καν. 1366/2015 όσο αφορά τον ορισμό της κυψέλης.
Επίσης τα προσωπικά δεδομένα του μελισσοκόμου εκτίθενται και αποτελούν πηγή ερευνών, συζητήσεων ή ελέγχων από αναρμόδιους φορείς (άρθρο 6, παρ.1 έως 4). Αντίστοιχα η υποχρέωση δήλωσης της μεταβολής εντός 15 ημερών είναι πρακτικά ανεφάρμοστη νοουμένου του ότι η αύξηση των μελισσιών γίνεται σταδιακά στην διάρκεια του έτους (άρθρο 7, παρ. 6γ). Και τέλος στο Μητρώο είναι υποχρεωμένος να μπει ακόμα και ο ερασιτέχνης που κατέχει 5 μελίσσια.
Δυστυχώς άνθρωποι μικρού διαμετρήματος, χωρίς καμία απολύτως επαφή με την κοινωνία, που δε μπορούν να σταθούν ούτε καν στο ύψος των περιστάσεων, κλήθηκαν να αποφασίσουν για τους παραγωγικούς κλάδους της χώρας. Το ίδιο ισχύει και για την Ομοσπονδία Μελισσοκομικών Συλλόγων Ελλάδος.
Το ελπιδοφόρο είναι ότι αρκετοί τοπικοί σύλλογοι οργανώθηκαν και έδρασαν άμεσα από κοινού, υπογράφοντας ένα έγγραφο διαμαρτυρίας που αναμένεται να σταλεί στο ΥπΑΑΤ. Τα μέτρα αυτά είναι πρακτικά ανεφάρμοστα και άδικα για τον μελισσοκόμο και ως εκ τούτου δε μπορούν να γίνουν δεκτά.