Ασφόδελος

Αυτό το εντυπωσιακό φυτό το βρήκαμε στο δρόμο για το μελισσοκομείο. Ονομάζεται ασφόδελος αλλά είναι γνωστό και ως σφερδούκλι, μπουρντένι ή φυτό της Περσεφόνης. Η παρουσία μεγάλου αριθμού ασφόδελων σε μία περιοχή στην πραγματικότητα σημαίνει ότι η περιοχή αυτή βρίσκεται ένα στάδιο πριν την ερημοποίηση.

asf1

Αυτό, γιατί είναι φυτό που φύεται σε φτωχά και άγονα μέρη. Μέρη που έχουν ταλαιπωρηθεί από πυρκαγιές ή την υπερβόσκηση. Είναι φυτό βολβώδες που κατά τα τέλη Φεβρουαρίου στα νότια, αρχές Μάρτη βορειότερα, βγάζει ένα εντυπωσιακό κωδωνοειδές άνθος. Οι μέλισσες δείχνουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τον ασφόδελο, ο οποίος δίνει καλές ποσότητες νέκταρος, χωρίς να επηρεάζεται απ’ τις βροχές, αλλά και γύρη χρώματος κόκκινου. Η διάρκεια της ανθοφορίας του είναι μεγάλη, φτάνει έως και 1-2 μήνες.

asf2

Κατά την μυθολογία αποτελούσε έμβλημα του θεού Διόνυσου. Οι Αρχαίοι Έλληνες το είχαν σαν σύμβολο πένθους και όπως αναφέρει ο Όμηρος στην «Οδύσσεια» έσπερναν τον ασφόδελο στους τάφους, γιατί νόμιζαν ότι οι ψυχές τρέφονταν με τους κονδύλους τους. Έλεγαν ακόμα ότι οι νεκροί κατοικούν στον «Ασφόδελο Λειμώνα», ένα λιβάδι με ασφόδελους που βρίσκεται στον Άδη. Τα λουλούδια του αποτελούσαν πρότυπο λησμονιάς.

asf3

Σ’ ένα από αυτά τα λιβάδια, γεμάτα από ασφόδελους, όπως τα βλέπουμε και σήμερα σε απέραντες εκτάσεις στους λόφους και στις ακτές, συναντήθηκαν και οι ψυχές των ηρώων πού είχαν πέσει στην Τροία (Όμηρος, Όδ. 11.539-24.3). Τα χειμωνιάτικα γυμνά κοτσάνια του ασφόδελου τα σύγκριναν οι ποιητές με τις στρατιές των ψυχών πού περιφέρονταν στις όχθες του Αχέροντα. Αυτή η σχέση τους με το θάνατο πιθανόν να οφειλόταν στο γκριζωπό χρώμα των φύλλων του και στα κιτρινωπά άνθη, χρώματα που συμβόλιζαν τη μελαγχολία του κάτω κόσμου και τη χλωμάδα του θανάτου.

asf4

Το γεγονός ότι οι ρίζες του φυτού έχουν άμυλο, πού είναι μια θρεπτική τροφή, ίσως να έκαναν τους αρχαίους να πιστεύουν ότι φυτεύοντας ασφόδελους στα νεκροταφεία προσφέρανε στους νεκρούς μια έστω και πενιχρή τροφή στην τελευταία κατοικία τους. Ο ασφόδελος δεν τρώγεται από τα πρόβατα και τις κατσίκες γιατί οι βλαστοί του έχουν μικρές κρυστάλλινες βελόνες. Πρόκειται για ένα σπουδαίο μελισσοκομικό φυτό που λόγο της εποχής που ανθίζει (χειμώνα προς άνοιξη) είναι πολύ χρήσιμο για την ανάπτυξη των σμηνών μας.

με πηγές από: wikipedia, Φυτά και Βότανα της Ελλάδας, Ftiaxto, Kaliergo

 

Καψέλλα (Capsella bursa-pastoris)

Ετήσιο φυτό και φυτρώνει σε όλη την Ελλάδα, τόσο σε καλλιέργειες όσο και σε χέρσα χωράφια, κήπους, δρόμους, αναχώματα, κλπ. Γνωστή και ως αγριοκαρδαμούρα, τζουρκάς, τραγιά, θλάψη, κάψα, ραγιάς, καρδαμούδα.

kapsella

Ανθίζει ολόκληρο σχεδόν τον χρόνο και αυτό το οφείλει στους σπόρους του, που πέφτουν όταν ωριμάζουν και φυτρώνουν αμέσως. Το κάθε φυτό παράγει περίπου 1000 σπόρους με μεγάλη διάρκεια ζωής. Είναι ανεμόφιλο φυτό, όμως, πολλά έντομα το επισκέπτονται για συλλογή γύρης και νέκταρος, μεταξύ αυτών και οι μέλισσες.

Η αναγνώριση του είναι πολύ εύκολη, από τους καρδιόσχημους σπόρους του. Σε πολλά μέρη του κόσμου η καψέλλα θεωρείται άριστο λαχανικό και τρώγεται. Τα φύλλα της, οι καρποί και τα άνθη της χρησιμοποιούνται σε σαλάτες και προσδίδουν μια πικάντικη γεύση, όπως το κουνουπίδι και το λάχανο.

Αυτό το μικρό και ταπεινό ζιζάνιο περιέχει ένα πλούτο ωφέλιμων συστατικών στον ανθρώπινο οργανισμό. Βιταμίνες A, B, B1, B2, B6 και C,  πρωτεΐνες 2,5%, μαγνήσιο, νάτριο, κάλιο, ασβέστιο, σίδερο, ψευδάργυρο και άλλα.

Μελισσοκομικό ενδιαφέρον
Τα άνθη του είναι μικρά και λευκού χρώματος, η γύρη τους έχει χρώμα υπόλευκο προς το κίτρινο. Οι μέλισσες από τον Φεβρουάριο μέχρι τον Απρίλιο επισκέπτονται τα φυτά της καψέλλας για συλλογή νέκταρος και γύρης. Είναι πολύ καλή η ανθοφορία της καψέλλας κατά την περίοδο αυτή, γιατί βοηθά τα μελίσσια να αναπτύξουν μεγάλους γόνους.

πηγή: Μελισσομάνια

Στελλάρια

Στο σταθερό μελισσοκομείο του κάμπου δεν την είχα δει πέρυσι, αλλά φέτος αυτό το μικροσκοπικό φυτό έκανε την εμφάνισή του. Κάποιοι την χρησιμοποιούν ως φαρμακευτικό φυτό και κάποιοι την θεωρούν ζιζάνιο των καλλιεργειών, μιας και μπορεί να γίνει μεγάλος μπελάς. Για εμάς τους μελισσοκόμους είναι μια πολύ καλή βοηθητική ανθοφορία.

ste

Η Στελλάρια ανθίζει από τον Μάρτιο και δίνει νέκταρ και γύρη χρώματος πορτοκαλί για πολύ μεγάλο διάστημα, σχεδόν όλο τον χρόνο. Προτιμά τη σκιά, αλλά τις ηλιόλουστες ημέρες και ειδικά όταν δεν υπάρχει άλλη ανθοφορία γίνεται χαμός απ’ τις μέλισσες. Περιέχει πολλές αντιοξειδωτικές ιδιότητες βιταμίνες Α, C, μαγνήσιο, τριτερπενοειδείς σαπωνίνες, κουμαρίνες, φλαβονοειδή, καρβοξυλικα οξέα, κάλιο και έχει επίσης την υψηλότερη περιεκτικότητά σε σίδηρο και ψευδάργυρο από κάθε άλλο πράσινο φυτό.

Ορνιθόγαλο (Το αστέρι της Βηθλεέμ)

Αφού στήθηκε το ορεινό μελισσοκομείο στους πρόποδες των Ορέων του Βάλτου, βρήκαμε την ευκαιρία να ερευνήσουμε τα φυτά της περιοχής που ανθίζουν αυτήν την εποχή και σε υψόμετρο 400-500 μέτρων. Για το συγκεκριμένο δεν χρειάστηκε και ιδιαίτερη προσπάθεια, μιας και βρισκόταν παντού γύρω απ’ το μελισσοκομείο.

blog1

Ονομάζεται Ορνιθόγαλο είναι βολβώδες φυτό με αστεροειδές άνθος και συγγενεύει με το κρίνο. Αναπτύσσεται και στα χαμηλά υψόμετρα (το έχουμε συναντήσει και στο μελισσοκομείο του κάμπου) ενώ θεωρείται ενδημικό φυτό της Ελλάδας. Το ύψος του είναι χαμηλό, μέχρι 20 εκατοστά και ανθίζει την περίοδο Μαρτίου – Απριλίου. Δίνει νέκταρ και γύρη χρώματος πορτοκαλί όπως φαίνεται και στις φωτογραφίες στα πόδια των μελισσών. Το Ornithogalum umbellatum είναι δηλητηριώδες, αν όχι θανατηφόρο για το ζωικό βασίλειο, και πρέπει να περιφρουρείται η διάδοσή του στις γεωργικές καλλιέργειες.

blog2

Το όνομα αστέρι της Βηθλεέμ αναφέρεται κυρίως στα έξι πέταλα του άνθους, αλλά μπορεί επίσης να προήλθε και από τη χρήση του σαν τροφή, κατά τους μεσαιωνικούς χρόνους, από τους πεινασμένους προσκυνητές στους Αγίους Τόπους και επειδή βρέθηκε αναπτυσσόμενο σε όλο τη γύρω από Βηθλεέμ περιοχή ή ίσως να φυτεύτηκε εκεί από τους χριστιανούς προσκυνητές. Απόσταγμα του φυτού χρησιμοποιείται από τους βοτανοθεραπευτές σαν θεραπευτική αγωγή για την αντιμετώπιση του τρόμου, της αυτοκαταστροφικής κατάθλιψης ή της θλίψης, επίσης σε διάφορα έλκη αλλά και φλύκταινες.

με πηγές από: bartleby, uconn.edu, paghat

Πυξάρι

Το Πυξάρι είναι ένας δενδρώδης θάμνος πολύχρονος, αυτοφυής, που φτάνει σε ύψος τα 5 με 6 μέτρα και ζει μέχρι 700 χρόνια. Είναι φυτό που χρησιμοποιούν συχνά για φράκτες ή ειδικά ως χαμηλό διαχωριστικό σε βοτανόκηπους. Αναπτύσσεται πολύ αργά. Το ξύλο του είναι κίτρινο, συμπαγές, σκληρό, αρραγές και άριστο για ξυλογραφία.

B1

Το πυξάρι είναι επίσης το νούμερο ένα φυτό που χρησιμοποιούν οι καλλιτέχνες κηπουροί και του δίνουν διάφορα σχήματα καθώς είναι πολύ ανθεκτικό στα κλαδέματα. Τα άνθη του είναι μικροσκοπικά και γι αυτό περνούν σχεδόν απαρατήρητα. Θεωρείται καλό μελισσοκομικό φυτό. Δίνει γύρη, χρώματος κίτρινου (όπως φαίνεται και στα πόδια της μέλισσας στις φωτογραφίες) αλλά και νέκταρ απ’ το οποίο παράγεται ένα ιδιαίτερο μέλι το οποίο θα είχε ενδιαφέρον να συγκομιστεί αμιγώς.

B2

Από το ξύλο του φυτού κατασκεύαζαν τα παλαιότερα χρόνια οι πυξίδες (τα πυξία μικρά τραπέζια και αβάκια). Σήμερα από το ξύλο αυτό κατασκευάζονται πιόνια και κομμάτια του σκακιού και πούλια του ταβλιού. Περισσότερο όμως χρησιμοποιείται στην ξυλογραφία.

Με πηγές από: Χανιώτικα Νέα (από άρθρο του Σάκη Κουβάτσου)

Το σκαρολάχανο, μια πολύ καλή πηγή γύρης το χειμώνα.

Γνωστό και ως Σκαρόχορτο,  Πρωτοθέρης,  Βροντοθέρι,  Παρθενούδι,  Σκαροβότανο, Φλώμος, Σκαρολάχανο, Σκυλολάχανο, Σκαρτόχορτο (Mercurialis annua). Όπως υποδηλώνει και η ονομασία του θεωρείται άχρηστο – ακατάλληλο μιας και τα ζώα δεν το τρώνε. Είναι επίσης δηλητηριώδες, δίοικο. Οι μέλισσες όμως το “δουλεύουν”.

ska1

Είναι βότανο γνωστό από την αρχαιότητα.  Ο Ιπποκράτης γνώριζε τις καθαρτικές του ιδιότητες. Οι Διοσκουρίδης, Γαληνός, Ορειβάσιος και Παύλος Αιγινίτης το αναφέρουν σαν «Λινοψύστιδα», διαφημίζουν δε τις καθαρτικές του ιδιότητες. Οι αγρότες χρησιμοποιούσαν το φυτό αυτό σαν καθαρτικό και χολαγωγό.Το χρησιμοποιούσαν ακόμη στη βαφική, γιατί δίνει μία κυανή βαφή πολύ ωραία. Στην Πελοπόννησο  το ονόμαζαν «σκαρολάχανο» και το χρησιμοποιούσαν ως καθαρτικό και το βραστάρι του 25-50 γραμμάρια σε 450 γραμμάρια νερό, αντί της μολόχας, ως μαλακτικό. Ένας πρακτικός φαρμακοποιός κατασκεύαζε ένα σιρόπι που στην εποχή του ήταν πολύ της μόδας, με το όνομα «Σιρόπι της μακροζωίας», το οποίο παρασκεύαζε από χυμό Μερκουριαλίδος, ρίζα Γερμανικής ή Φλωρεντιανής Ίριδος και Γεντιανής, κατεργασμένα μέσα σε κρασί.

ska2

Αν αποσταχθεί το φυτό δεν αποδίδει αιθέριο έλαιο γιατί το αρωματικό στοιχείο που περιέχει αποσυντίθεται αμέσως και εξαφανίζεται στη θερμοκρασία του βραζόμενου νερού. Ο Reichardt κατόρθωσε με μία ιδιαίτερη μέθοδο να απομονώσει ένα αλκαλοειδές πολύ δηλητηριώδες, με την μορφή ελαιώδους υγρού και οσμή ναυτιώδη που το ονόμασε μερκουριαλίνη. Έχει αλκαλική αντίδραση, στον ατμοσφαιρικό αέρα δε μεταβάλλεται σε ρητίνη με βουτυρώδη σύσταση. Κατά τον Planchon , τα φύλλα του φυτού, περιέχουν ένα κύριο πικρό συστατικό, μία χρωστική ουσία και ένα αλκαλοειδές, την μερκουριαλίνη, που βρίσκεται συνδυασμένη με μικρή ποσότητα τριμεθυλαμίνης ή μονο-τριμεθυλαμίνης, διαλυτής στο νερό. Ο χυμός του κάνει κυανό το χαρτί του ηλιοτροπίου. Τα φύλλα  τρώγονται μόνο μαγειρεμένα . Κάποτε ήταν αρκετά δημοφιλής τροφή, και  χρησιμοποιούταν όπως το σπανάκι. Το δηλητήριο διασπάται με το καλό βράσιμο. Τα ωμά φύλλα  είναι δηλητηριώδη.

ska3

Είναι βότανο καθαρτικό, χολαγωγό και υδραγωγό.  Δρα ως ευκοίλιο και υπνωτικό.  Είναι διουρητικό βότανο και χρησιμοποιείται σε περιπτώσεις υδρωπικίας. Τα φύλλα του γίνονται μαλακτικά καταπλάσματα. Το ομοιοπαθητικό βάμμα της μερκουριαλίδας ενδείκνυται εναντίον των ρευματισμών και των παθήσεων του στομάχου.Το σύνολο του φυτού και ιδιαίτερα ο χυμός,  είναι εμετικό,  μαλακτικό και καθαρτικό. Χρησιμοποιείται εξωτερικά για την αντιμετώπιση προβλημάτων στα  αυτιά και τα μάτια και στη θεραπεία των κονδυλωμάτων και των  πληγών.  Ένα ομοιοπαθητικό φάρμακο παρασκευάζεται από το φυτό που χρησιμοποιείται στη θεραπεία των ρευματισμών,  διάρροιας και τις  διαταραχές της χοληδόχου κύστης και του ήπατος .

Αυτή την εποχή που λίγα φυτά είναι ανθισμένα το σκαρολάχανο είναι για τις μέλισσες μια καλή πηγή γύρης. Το χρώμα της είναι φιστικί και δείχνει να τραβάει πολύ τις μέλισσες, οι οποίες ψάχνουν εναγωνίως τροφή για να ταΐσουν το νεαρό γόνο.

Το άρθρο περιέχει πηγές από: Κέντρο μελέτης ιστορίας αρχαίας θούριας

Άγριος νάρκισσος στο μελισσοκομείο!

Εδώ και μέρες το κτήμα έχει γεμίσει με βοστίνες (νάρκισσους). Έχει πολύ όμορφο άνθος το οποίου το άρωμα είναι σχεδόν μεθυστικό. Λένε μάλιστα ότι μεγάλη ποσότητα ανθέων νάρκισσου σε κλειστό χώρο μπορεί να προκαλέσει ελαφρά νάρκωση.

zzzzzz

Οι μέλισσες πάντως δεν δείχνουν να δελεάζονται και δεν το πλησιάζουν. Το όνομα του προέρχεται από τον ήρωα της ελληνικής μυθολογίας, τον Νάρκισσο, το δε tazetta σημαίνει μικρή κούπα, από το σχήμα της κιτρίνης κορόνας του άνθους. Ενώ για τη δύση είναι ένα σύμβολο ματαιοδοξίας, ένεκα του μύθου του νάρκισσου, στην Κίνα είναι σύμβολο καλοτυχίας.

Ο νάρκισσος, σύμφωνα με τους μυθολογία, ήταν ένας θαυμαστής ομορφιάς νέος της Βοιωτίας. Μια εκδοχή του μύθου λέει, ότι απασχολημένος τόσο πολύ να θαυμάζει την ομορφιά του, δεν άκουγε την ερωτευμένη μαζί του νύμφη Ηχώ που τον καλούσε συνέχεια και έτσι η Νέμεσις αποφάσισε να τον τιμωρήσει, έτσι τον έκανε να δει την αντανάκλαση του στα νερά του ποταμού, να την ερωτευτεί και να πεθάνει από τη λύπη του που δεν μπορούσε να ζήσει τον τρελό έρωτα του με τον εαυτό του.
Σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή, ο νάρκισσος αρνήθηκε τον έρωτα του Αμεινία ο οποίος αυτοκτονεί, και έτσι η Νέμεσις, (νάτη πάλι αυτή), αποφάσισε να τον τιμωρήσει με το ίδιο νόμισμα, έτσι τον οδήγησε να δει το είδωλο του στο νερό της πηγής, να το ερωτευτεί και να αυτοκτονήσει και αυτός, μη μπορώντας να ανταποκριθεί στον έρωτα με το είδωλο του.
Από του μύθους αυτούς βγήκε και ο όρος της ψυχολογίας: ναρκισσισμός.

Το άρθρο περιέχει πηγές από: laspistasteria

Άγρια ανεμώνη

Ένα πολύ σημαντικό μελισσοκομικό φυτό αυτής της εποχής είναι η ανεμώνη. Οι αρχαίοι Έλληνες της έδωσαν το όνομα αυτό επειδή ανθίζει με τους κρύους ανέμους κατά την διάρκεια του χειμώνα.

an1

Ανθίζει απ’ τα μέσα του Ιανουαρίου και αντέχει μέχρι τα μέσα της άνοιξης. Όταν ο ήλιος κάνει δειλά δειλά την εμφάνιση του, οι μέλισσες δεν χάνουν την ευκαιρία.

an3

Σε ένα έρημο από άνθη περιβάλλον, η ανεμώνη αποτελεί διατροφική όαση γι αυτές. Σε μια περίοδο που πρέπει να ανανεωθεί ο πληθυσμός νωρίς πριν την άνοιξη, η φρέσκια γύρη της ανεμώνης είναι καθοριστικής σημασίας. Οι μέρες σιγά σιγά μεγαλώνουν, οι εργάτριες εργάζονται περισσότερο και η βασίλισσα ξεκινά να γεννά.

an2

Είναι λοιπόν επιτακτική η ανάγκη να βρεθεί η γύρη ώστε να ταϊστεί ο νέος γόνος. Η ανεμώνη είναι ένα πολύ καλό γυρεοδοτικό φυτό. Η γύρη της είναι θρεπτική και σε πολύ καλές ποσότητες.

anemoni

Τα άνθη της ανοίγουν μόλις τα δει το φως του ήλιου και κλείνουν το σούρουπο. Έτσι οι μέλισσες τα επισκέπτονται κατά τις μεσημεριανές ώρες που φεύγει και η πρωινή δροσιά.

Ζοχαδόχορτο

Οι τελευταίες μέρες είναι ηλιόλουστες και έτσι οι μέλισσες ξεθάρρεψαν, μετά από καιρό και βγήκαν! Παρατήρησα ότι μετέφεραν γύρη, δείγμα ότι η βασίλισσα ξεκίνησε να γεννά. Που την έβρισκαν όμως τη γύρη τέτοια εποχή;

zox1

Είχα παρατηρήσει αυτό το κατακίτρινο λουλουδάκι στο κτήμα εδώ και μέρες, αλλά δεν είχα δει μέλισσες επάνω, πιθανόν γιατί έκανε κρύο. Την εβδομάδα αυτή όμως ο καιρός είναι ζεστός, ειδικά τις μεσημεριανές ώρες και έπειτα από μια σύντομη βόλτα στο κτήμα, πέτυχα τις μελισσούλες εν ώρα εργασίας. Αυτό το φυτό ονομάζεται ζοχαδόχορτο (Ficaria ranunculus) αλλά είναι γνωστό και ως σφουρδάκλα ή φικάρια. Είναι πολυετές κονδυλόριζο με μεγάλα κίτρινα άνθη, ζιζάνιο των σπαρτών. Ανθίζει το Γενάρη και αντέχει πολλές φορές μέχρι τον Μάιο. Δίνει αυτήν την κιτρινωπή γύρη που φαίνεται στη φωτογραφία αλλά και νέκταρ.

zox2

Θεωρείται ένα από τα αποτελεσματικότερα βότανα για την αντιμετώπιση των αιμορροΐδων. Χρησιμοποιείται είτε εσωτερικά σαν αφέψημα, είτε εξωτερικά για πλύσεις ή σε μορφή αλοιφής. Είναι αποτελεσματικό και σε περιπτώσεις που χρειαζόμαστε ένα στυπτικό βότανο για την αντιμετώπιση αιμορραγιών. Είναι το πρώτο φυτό στο οποίο πετύχαμε μέλισσα για φέτος.

Ο Κισσός

Ο κισσός είναι ένα περίεργο φυτό. Θυμάμαι πολλούς, όταν ζούσα στην πόλη, που τον λάτρευαν. Μπορούσαν να καλύψουν αντιαισθητικές επιφάνειες μ’ αυτόν εύκολα μιας και αναρριχάται πολύ γρήγορα. Όταν ήρθα στην επαρχία γνώρισα ανθρώπους, που ασχολούνταν με την γεωργία, οι οποίοι τον μισούσαν. “Αν τον αφήσεις, είναι ικανός να καταλάβει ολόκληρο κτήμα” μου είχε πει κάποτε ένας που μάχονταν κάθε τόσο με τον κισσό. Αυτήν την εποχή ανθίζει και για εμάς τους μελισσοκόμους είναι σημαντικό φυτό.

Ο κισσός είναι αειθαλής θάμνος που αναρριχάται ή έρπεται. Ο αναρριχώμενος κισσός δημιουργεί μικρές εναέριες ρίζες, που συντελούν στη συγκράτηση του φυτού κατά την αναρρίχηση σε διάφορα υποστηρίγματα. Η περιοχή του Ξηροβουνίου στην Πίνδο είναι γεμάτη με κισσούς και έτσι τον Σεπτέμβρη που ανθίζει οι μέλισσες σπεύδουν να το εκμεταλλευτούν. Είναι μια καλή διέγερση για την βασίλισσα πριν την ανθοφορία της ερείκης.

000aaa2

Τα άνθη του, δίνουν γύρη χρώματος κίτρινου, μέτριας αξίας και μέλι λευκό αρωματικό που κρυσταλλώνει γρήγορα. Η ποιότητα της γύρης δεν μπορεί να συγκριθεί με αυτή της ερείκης δίνει όμως εξαιρετικά καλές ποσότητες. Οι βροχές της προηγούμενης εβδομάδας είναι πολύ σημαντικές για τις ποσότητες τους νέκταρος που παράγει το φυτό. Η υψηλή σχετική υγρασία δίνει τη δυνατότητα στις μέλισσες να το παίρνουν εύκολα. Τυχόν ξηρασία μπορεί να κάνει το νέκταρ να κρυσταλλώσει.

000aaa3

Ο κισσός προσελκύει και πολλά άλλα έντομα. Είναι χαρακτηριστικό το βουητό τους καθώς πλησιάζεις. Η ανθοφορία του είναι αρκετά σταθερή και ενδείκνυται για ανανέωση του πληθυσμού, ξεχειμώνιασμα αλλά και μεταφορά σε άλλη ανθοφορία.

000aaa4

Ο κισσός ήταν γνωστός στην Ελλάδα από την εποχή του Ομήρου και ονομαζόταν «Διονύσιον», επειδή ήταν αφιερωμένος στο θεό Διόνυσο. Οι αρχαίοι Έλληνες στεφάνωναν με κισσό τα αγάλματα του Διονύσου, τους ποιητές και τους πότες, επειδή τον θεωρούσαν σύμβολο της αθανασίας και αντίδοτο για τον πονοκέφαλο από τη μέθη. Σε ορισμένες τελετές έδιναν στο Διόνυσο και το επώνυμο «Κισσός», επειδή όταν ήταν μωρό του φορούσαν ένα στεφάνι από κισσό.