Δεν έχει περάσει πολύ καιρός που σαν βόμβα έσκασε η περιβόητη εξαγορά-μαμούθ της Monsanto από την Bayer. Πίσω όμως από την εκ πρώτης όψεως οικονομική είδηση κρύβονται πολλά και άμεσα συνδεδεμένα με τη ζωή ολόκληρου του πλανήτη. Εξάλλου και διόλου τυχαία δεν ήταν η πρώτη φορά που οι δυο πολυεθνικές επιχείρησαν να συγχωνευθούν. Γυρνώντας πενήντα χρόνια πίσω, οι εταιρίες Monsanto και Bayer αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν και να διαχωριστούν, ώστε να αποφευχθεί η παραβίαση των βασικών αντιμονοπωλιακών κανονισμών. Δικαστήρια των ΗΠΑ τότε δήλωναν ότι οι δύο «χημικοί γίγαντες» όταν λειτουργούν εμποδίζουν τον ανταγωνισμό στην αγορά.

Αλλά αυτό ήταν τότε. Σήμερα, για την ακρίβεια τον Σεπτέμβρη του 2016, ανακοινώθηκε η εξαγορά της Monsanto από την Bayer με τίμημα 66 δισ. δολάρια, δημιουργώντας το μεγαλύτερο παγκοσμίως μονοπώλιο στους γεωργικούς σπόρους και στη χημική βιομηχανία.. Η εκ νέου γάμου, μέγα-συγχώνευση, θα έχει ως αποτέλεσμα το 30 τοις εκατό του συνόλου των παγκόσμιων πωλήσεων φυτοφαρμάκων και γεωργικών σπόρων να ελέγχεται από αυτήν τη νέα εταιρία. Με μια πρόταση το μέλλον της διατροφής του πλανήτη φαίνεται πως θα τους ανήκει.

Ωστόσο η συγχώνευση αυτή αντιμετωπίζει ή μάλλον προσπαθεί ακόμη να προσπεράσει τους κανονισμούς και τη νομοθεσία που αφορούν τον αντιμονοπωλιακό έλεγχο για να μπορέσει να ολοκληρωθεί, μια διαδικασία που βρίσκεται σε εξέλιξη. Βέβαια, έχει ήδη περάσει το πρώτο τεστ της τον Ιανουάριο, όταν πήρε τις ευλογίες του εκλεγέντος Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος προέβη σε αποκλειστική συνάντηση με τους διευθύνοντες συμβούλους των δύο εταιρειών, απόδειξη για την πραγματική δύναμη της βιομηχανίας των τροφίμων.

Η Wall Street Journal δημοσίευσε πρόσφατα απόλυτα απογοητευτικά στοιχεία για το παρόν και το μέλλον του Αμερικάνου αγρότη.  Στο σύνολό τους οι αγρότες σήμερα αριθμούν λιγότερα από 2 εκατομμύρια, ο χαμηλότερος αριθμός από το 1800. Η θλιβερή πραγματικότητα για τους αγρότες είναι ότι, ενώ η συγχώνευση αφορά δισεκατομμύρια δολάρια,  η εκμετάλλευσή τους αλλά και το εισόδημά τους κατρακυλούν όλο και πιο βαθιά. Αυτά όσο αφορούν τους αριθμούς, γιατί πίσω από αυτούς, στις ζωές μας, στην υγεία μας τα πράγματα είναι ακόμη πιο τραγικά.

Εκτός από τον έλεγχο της αγοράς, τόσο η Bayer όσο και η Monsanto, έχουν βρεθεί αντιμέτωπες με έναν μακρύ κατάλογο απαράδεκτων δραστηριοτήτων που ξεπερνούν ακόμη κι αυτές των τοξικών φυτοφαρμάκων και γενετικά τροποποιημένων οργανισμών. Μάλιστα, οι αποκαλύψεις για την «μαύρη» ιστορία τους, επηρέασαν τη δημόσια εικόνα τους και τη φήμη τους, αναγκάζοντας τες να προσπαθήσουν να την βελτιώσουν, αντιπαραθέτοντας  «φιλανθρωπικές» και «φιλολαΐκές» δράσεις τους.

Ό,τι όμως κι αν παρουσιάσουν είναι πολύ δύσκολο να αντιπαρέλθουν των εγκλημάτων τους, που θεωρούνται από τα πιο σκληρά εγκλήματα στην ιστορία της ανθρωπότητας.

Bayer: Ναζί και ηρωίνη, μια ιστορία ντροπής

Η Bayer, είναι μια γερμανική εταιρεία με ειδίκευση στα χημικά και φαρμακευτικά προϊόντα. Ήταν θυγατρική από το 1925 της εταιρείας που ξεχώρισε στο φασιστικό καθεστώς της Γερμανίας, IG Farben, κατασκευάστρια του χημικού «Zyclon Β» που χρησιμοποίησαν οι Ναζί στους θαλάμους αερίων. Αποδεδειγμένα υπό τη διεύθυνση του Fritz Τer Meer, η IG Farben ήταν αυτή που παρασκεύαζε το θανατηφόρο αέριο που χρησιμοποιούσαν οι Ναζί στους θαλάμους αερίων.

Ήταν το μεγαλύτερο καρτέλ του κόσμου εκείνη την εποχή και η μεγαλύτερη εταιρεία στην Ευρώπη. Η IG Farben ήταν αναμφισβήτητα συντηρητική και αντιτίθεντο στις πιο φιλελεύθερες πολιτικές της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης. Μεγάλες δωρεές από την IG Farben δόθηκαν στους Ναζί.

Η ηγεσία της Bayer / IG Farben εντάχθηκε στο Ναζιστικό Κόμμα από το 1937, παίζοντας πρωταγωνιστικό ρόλο στην ενορχήστρωση της ναζιστικής θηριωδίας. Μάλιστα ακολουθούσε τα ναζιστικά στρατεύματα και αναλάμβανε σημαντικά τμήματα της βιομηχανίας χημικών, άνθρακα και πετρελαίου στα κατεχόμενα έθνη. Όλα αυτά τεκμηριώνεται και στο βιβλίο του Joseph Borkin, το έγκλημα και η τιμωρία του IG Farben. Εξάλλου στις δίκες εγκληματιών πολέμου στη Νυρεμβέργη, το καρτέλ IG Farben ήταν κι αυτό κατηγορούμενο.

Κι ενώ πολλοί καταδικάστηκαν ως εγκληματίες πολέμου στη Νυρεμβέργη, κανένα από τα στελέχη της IG Farben δεν εξέτισε ποινή μεγαλύτερη των τεσσάρων ετών και όλοι ήταν σε θέση να συνεχίσουν την εταιρική τους σταδιοδρομία. Από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο στα εργαστήρια της IG Farben πραγματοποιήθηκαν έρευνες, παρασκευάστηκαν και χρησιμοποιήθηκαν διάφορα αέρια χημικού πολέμου, όπως  το νευροτοξικό«αέριο μουστάρδας».

Οι εφευρέσεις αερίων χημικού πολέμου συνεχίστηκαν και μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ενώ χρησιμοποιούνται μέχρι και σήμερα. Όπως το Sarin, το αέριο που χρησιμοποιήθηκε στο Τόκιο σε επίθεση στο μετρό το 1995 και σκότωσε 12 ανθρώπους, και πιο πρόσφατα, κατά της Συρίας σκοτώνοντας μεμιάς 1.200 σουνίτες αντάρτες.

Η μεγάλη επίσης επιτυχία της Bayer ήταν η ανακάλυψη και η παρασκευή της ηρωίνης, που την λάνσαρε ως αντιβηχικό φάρμακο και ως μη εθιστικό υποκατάστατο της μορφίνης και πωλούνταν ελεύθερα από το 1898 ως το 1910.

Μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, η Bayer ανεξαρτητοποιήθηκε και πάλι και σαν να μην είχε συμβεί ποτέ τίποτα, και καθιερώθηκε σε πολύ λίγα χρόνια ως μία από τις μεγαλύτερες φαρμακοβιομηχανίες του κόσμου. Περιορίστηκε στην παραγωγή και την εμπορία των προϊόντων της στις ΗΠΑ, τη Γαλλία, την Αγγλία και σε άλλες περιοχές της Ευρώπης. Όμως, για να κρύψει το παρελθόν της και να συνεχίσει την εταιρική ηγεμονία της στις ΗΠΑ, η Bayer ενορχήστρωσε μια συγχώνευση με την Monsanto το 1954, που οδήγησε στην Mobay Corporation.

Το 1964, όμως, το Υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ «είδε» τις επιθετικές πρακτικές της Mobay Corporation και κατέθεσε αγωγή εναντίον της, για παραβίαση της αντιμονοπωλιακής νομοθεσίας των ΗΠΑ, ζητώντας να «σπάσει». Το 1967, ένας ομοσπονδιακός δικαστής αποφάνθηκε υπέρ και διέταξε τη Monsanto να «επιστρέψει» το 50 τοις εκατό της Mobay στη Bayer.

Επίσης, η θυγατρική της Bayer, Cropscience, αναπτύσσει σήμερα τεχνολογίες για τη μετάλλαξη του καλαμποκιού αλλά και φυτοφάρμακα. Εν ολίγοις ψεκάζουμε με τα φυτοφάρμακά  τις μεταλλαγμένες τροφές που φτάνουν στο πιάτο μας και έπειτα, όταν αρρωσταίνουμε, παίρνουμε το χημικό χάπι της για να αντέξουμε.

Όσο κι αν η Bayer προσπαθεί να μας κάνει να ξεχάσουμε το παρελθόν της, «διαφημίζοντας» την εφεύρεση της ασπιρίνης το 1898, το σκοτεινό παρελθόν της την κατατρέχει.

Monsanto: Agent Orange, καρκινογόνα φυτοφάρμακα και ζιζανιοκτόνα, μεταλλαγμένα

Η Monsanto ιδρύθηκε το 1901 από τον John Francis Queeny, έναν έμπειρο φαρμακοβιομήχανο. Στην αρχή, η εταιρεία ασχολήθηκε με την παραγωγή διατροφικών πρόσθετων όπως τα συνθετικά γλυκαντικά, το 1920 επεκτάθηκε στην παραγωγή βασικών βιομηχανικών χημικών ενώ το 1960 και 1970, παρήγαγε το Agent Orange, ένα από τα φυτοκτόνα που χρησιμοποιήθηκαν από το στρατό των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, για την απογύμνωση των δασών του Βιετνάμ και την εξάλειψη του κομμουνιστικού κινδύνου. Εκτιμάται από το Βιετνάμ πως η χημική αυτή ουσία σκότωσε ή ακρωτηρίασε 400.000 ανθρώπους και είναι υπεύθυνη για 500.000 παιδιά γεννημένα με δυσμορφίες. Το 1983 η Monsanto ξεκινάει τη γενετική τροποποίηση των σπόρων και πέντε χρόνια μετά έγιναν τα πρώτα πειράματα με ολόκληρες γενετικά τροποποιημένες καλλιέργειες. Έκτοτε η Monsanto μετατρέπεται σε έναν πραγματικό γίγαντα, αφού εξαγοράζει δεκάδες μεγάλες εταιρείες και σταδιακά αναδεικνύεται στη μεγαλύτερη εταιρεία του κόσμου στο εμπόριο σπόρων. Σήμερα ελέγχει μέχρι και το 26% της παγκόσμιας αγοράς.

Στην ιστορία της έχει αναπτύξει προϊόντα υψηλής τοξικότητας που έχουν αποτελέσει αιτία μόνιμων βλαβών στο περιβάλλον και ασθενειών ή θανάτων για χιλιάδες ανθρώπους, όπως το PCBs (πολυχλωριωμένα διφαινύλια), ένας από τους δώδεκα επίμονους οργανικούς ρύπους που επηρεάζουν τη γονιμότητα των ανθρώπων και των ζώων, το 2,4,5 Τ (2,4,5-τριχλωροφαινοξυοξικό οξύ), ένα συστατικό-που περιέχει διοξίνη- του αποφυλλωτικού Agent Orange, το Lasso, ένα ζιζανιοκτόνο που είναι τώρα απαγορευμένο στην Ευρώπη, το RoundUp, το πιο ευρέως χρησιμοποιούμενο τοξικό ζιζανιοκτόνο στον κόσμο που χρησιμοποιείται σε συνδυασμό με τους  γενετικά τροποποιημένους σπόρους σε μονοκαλλιέργειες μεγάλης κλίμακας, κυρίως για την παραγωγή σόγιας καλαμποκιού, για ζωοτροφές και βιοκαύσιμα και ενοχοποιείται για συμμετοχή στην ανάπτυξη καρκίνων.

«Η εταιρεία κατέχει ένα ακόμη ρεκόρ: των περισσότερων δικαστικών αγωγών και μηνύσεων που έχουν ασκηθεί ποτέ σε βιομηχανία. Για αιτίες που αφορούν απόκρυψη και αλλοίωση στοιχείων για τα προϊόντα της, ψευδείς πληροφορίες, για μόλυνση ολόκληρων περιοχών ακόμη και πόλεων, όπως και για δωροδοκίες σε κυβερνητικούς αξιωματούχους για να παραβλέψουν τους νόμους και τους κανονισμούς. Κι όμως η Monsanto αναπτύσσεται διαρκώς και τα κέρδη της αυξάνονται. Ο κόσμος σύμφωνα με τη Monsanto, είναι ένας κόσμος απρόσωπος, χωρίς ηθική, χωρίς κανόνες, ένας κόσμος όπου μετράει μόνο το κέρδος» αναφέρει  η Γαλλίδα δημοσιογράφος και συγγραφέας,  Μαρί-Μονίκ Ρομπέν, και τα τεκμήρια υπάρχουν στο αποκαλυπτικό ντοκιμαντέρ της «Ο κόσμος σύμφωνα με τη Monsanto».

Τα μισά σχεδόν των καλλιεργήσιμων εδαφών που χρησιμοποιούν σπόρους της Monsantο βρίσκονται στις ΗΠΑ και ακολουθεί η Αργεντινή, η Βραζιλία, ο Καναδάς, η Παραγουάη, η Κίνα, η Νότια Αφρική, και η Ινδία. Με εξαίρεση την Ισπανία και την Ρουμανία η Ευρώπη είχε μείνει στο απυρόβλητο.

Η μεταλλαγμένη σόγια εγκρίθηκε για καλλιέργεια στην Αργεντινή το 1996. Στην αρχή χρησιμοποιήθηκαν 14 εκατομμύρια εκτάρια γης αλλά μέχρι το 2008 έφτασαν τα 42 εκατομμύρια. Σταδιακά όμως, άρχισαν να φαίνονται οι παρενέργειες. Πλέον στις εκτάσεις αυτές και στις γύρω από αυτές δεν μπορούσε να καλλιεργηθεί απολύτως τίποτα άλλο, με αποτέλεσμα, τη ραγδαία πτώση της παραγωγής άλλων παραδοσιακών μη μεταλλαγμένων αγροτικών προϊόντων όπως το ρύζι, τα όσπρια, οι πατάτες κ.λπ. Μέχρι το 2004 πάνω από 150.000 αγρότες εγκατέλειψαν τη γη τους και μετανάστευσαν στις πόλεις ενώ μέχρι το 2009 η περιοχή Chaco, όπου καλλιεργούταν η μεταλλαγμένη σόγια θύμιζε έρημο. Το 2013, η Monsanto προσπαθεί να επεκταθεί και σε άλλες περιοχές της Αργεντινής όπως η Cordoba αλλά οι περιβαλλοντικές οργανώσεις αντιδρούν έντονα. Παρόλο που πολιτικοί, αξιωματούχοι και δικαστές την υποστηρίζουν, η αντίδραση ήταν τόσο μεγάλη που εξανάγκασαν την κυβέρνηση να σταματήσει, έστω προσωρινά, τα σχέδια της Monsanto.

Στην Ινδία οι αγρότες μη μπορώντας να ανταπεξέλθουν στα όλο και αυξανόμενα έξοδα της αγροτικής παραγωγής τους, μιας και είναι υποχρεωμένοι αφενός να αγοράζουν συνεχώς τους σπόρους τους και τα χημικά που απαραίτητα τους συνοδεύουν, αφετέρου να πωλούν το προϊόν τους σύμφωνα με τις τιμές που ορίζει το χρηματιστήριο τροφίμων που βρίσκεται στο Σικάγο, οδηγούνται στην αυτοκτονία. Τα τελευταία 15 χρόνια 200.000 αγρότες έχουν αυτοκτονήσει. Γιατί , όπως καταγγέλλει η Ινδή ακτιβίστρια Βαντάνα Σίβα στον Γιώργο Αυγερόπουλο στο ντοκιμαντέρ του «Πεθαίνοντας στην Αφθονία»: «Η πείνα, που έχει γίνει μόνιμη και παγκόσμια, είναι ολοκληρωτικά δημιουργία του παγκόσμιου επισιτιστικού συστήματος, το οποίο δεν έχει δημιουργηθεί για να θρέφει τους λαούς του κόσμου, αλλά για να μεγιστοποιεί τα κέρδη της Μονσάντο, για το εμπόριο, για να πουλάνε παρασιτοκτόνα, φυτοκτόνα, λιπάσματα…».

πηγή: tvxs.gr

Μια παρέα αναζητητών των παραδοσιακών σπόρων έχει καταφέρει να τρέφεται χωρίς να πηγαίνει στο σούπερ μάρκετ.

Το ραντεβού ήταν στην Αλόπης 5, στα Κάτω Πετράλωνα, κοντά στο σταθμό. Φανταζόμουν πως θα βρω ένα σπίτι με μεγάλη αυλή, που να χωράει όλα αυτά τα φυτά που φτιάχνουν και μοιράζουν. Όταν είδα ότι βρίσκομαι σε λογιστικό γραφείο, φαντάστηκα πως έκανα λάθος στον αριθμό. Κοντοστάθηκα κι έκανα να πάρω τηλέφωνο τον Βασίλη για να με κατευθύνει. Δεν πρόλαβα γιατί τον είδα να μου κάνει νόημα πίσω από την πόρτα.

Μια μικρή αυλή γεμάτη φυτά. Στο βάθος, εξακολουθούσε να βρίσκεται το λογιστικό γραφείο. Ο Αχιλλέας δεν έβγαλε καν τα ρούχα του γραφείου, πριν καταπιαστεί με τα χώματα. Πέρασε μια ζωή μέσα σε πανεπιστήμια, αλλά τίποτα δεν του δίνει μεγαλύτρη ευχαρίστηση από αυτό εκείνα τα μικρά θαύματα που γίνονται στην αυλή του.

Χιλιάδες θαύματα, για την ακρίβεια, τόσα που δεν μπορεί να τα χωρέσει η αυλή κι έτσι επεκτάθηκαν στην ταράτσα. 9.000 παραδοσιακοί σπόροι που έγιναν φυτά με της προσπάθειες των μελών της ομάδας «Σπορογέννημα». Σπόροι που συντήρησαν οι ίδιοι από τα φυτά τους ή αντάλλαξαν με άλλους, έγιναν φυτά και προσφέρονται σε όσους θέλουν, ακόμη και μέσα στην πόλη, να τρώνε από αυτά που παράγουν. «Είτε τους συλλέγουμε από δικά μας φυτά είτε ζητάμε και μας στέλνουν φίλοι από διάφορες ομάδες που υπάρχουν σε όλη την Ελλάδα, όπως είναι το Πελίτι, η ομάδα του Πύργου Ηλείας, της Περατιάς, της Κοζάνης. Είναι πολλές ομάδες και έχουμε δικτυωθεί μέσα από το facebook κυρίως και από τις συμμετοχές μας σε διάφορες γιορτές παραδοσιακών σπόρων που γίνονται ανά την Ελλάδα. Εκεί γνωριζόμαστε, συνδιαλεγόμαστε, αλλάζουμε απόψεις και εμπειρίες. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν την εμπειρία της βιολογικής καλλιέργειας και από κει αντλούμε τις πληροφορίες που χρειαζόμαστε κι εμείς οι νεότεροι και προσπαθούμε να τις κάνουμε πράξη».

Ο Βασίλης είναι ανάμεσα στους ανθρώπους που πηγαίνουν εκεί κάθε απόγευμα και ετοιμάζουν τα φυτά για παράδοση. Οι δυο τους ήρθαν σε επαφή μέσω κοινού φίλου στο facebook, που γνώριζε για τη μοναχική πορεία του καθενός στον αγώνα με τους σπόρους και τα φυτά. Η ομάδα μεγάλωσε και τώρα πια όλους τους ενώνει η αγάπη τους για το σπόρο και την τροφή. Αυτό προσπαθούν να μεταδώσουν και στους άλλους. Οι συναντήσεις τους είναι σχεδόν καθημερινές, ενώ συμμετέχουν κι άλλοι στην προσπάθεια. Ωστόσο είναι δύσκολο να ξεφύγεις από την καθημερινότητα της πόλης Μας περιγράφει αυτό που έμαθε μέσα από τη διαδικασία του σπόρου. «Ξεκίνησα πριν από 4 χρόνια από ένα θυμό, τον οποίο μετουσίωσα σε δημιουργία. Διαβάζοντας για τον κώδικα Alimentarius, ότι κινδυνεύουμε να μην μπορούμε να φάμε την τροφή που επιλέγουμε, αποφάσισα να μην το επιτρέψω. Προφανώς ήταν και η ώρα που ήμουν και αρκετά ώριμος να το προχωρήσω, γιατί πολλοί το διαβάζουν, θυμώνουν, πάνε και κοιμούνται για να κάνουν την επόμενη μέρα τα ίδια. Και μέσα από το σπόρο, έμαθα να τρώω και καλή τροφή. Να ψάχνω την τροφή μου, την πρώτη ύλη, το καλό αλεύρι, το καλό λάδι, όσπρια. Έχω φτάσει πλέον στο σημείο, κάποιους μήνες του χρόνου, να έχω αυτάρκεια τροφής».

Ο καθένας μέσα στην ομάδα έχει κάνει τη δική του πορεία στη σπορά και την καλλιέργεια των φυτών. Ο Αχιλλέας έχει καταγράψει εμπειρίες αρκετών χρόνων, αφού ασχολείται με το αντικείμενο από το 1981. «Υπάρχει ένα αγρόκτημα στην Περαχώρα στο Λουτράκι όπου εκεί φύτευα, εκεί πειραματιζόμουν, αλλά τα φυτά τα δημιουργούμε εδώ. Πάρα πολλά χρόνια έκανα φυτά μόνος τα οποία προσπαθούσα να διανέμω δωρεάν είτε σε σχολεία είτε σε φίλους που μου τα ζητούσαν. Εδώ και δύο χρόνια έχουν έρθει κι άλλοι φίλοι, έχουμε κάνει αυτήν την παρέα με αποτέλεσμα να γίνεται πιο συστηματικά, πιο οργανωμένα, με μεγαλύτερη αλληλεγγύη και συναδελφικότητα. Οπότε μπορούμε να μοιράζουμε περισσότερα σπορόφυτα και το έργο μας να αυξάνεται».

Ο Βασίλης ξεκίνησε πιο πρόσφατα και, προσπαθώντας να κατανοήσει τον κόσμο των φυτών, ανακάλυψε έναν άλλο τρόπο ζωής και μας αποδεικνύει ότι αυτό μπορεί να επιτευχθεί ακόμη και μέσα στην πόλη. «Έχω βάλει ένα δύσκολο στόχο, γιατί είμαι και παιδί της πόλης, και μάλλον θα παραμείνω, αλλά θα έχω αλλάξει ζωή. Για παράδειγμα, στο σουπερμάρκετ δεν πάω. Αυτό για πολλούς ανθρώπους της πόλης είναι τρελό. Γίνεται όμως. Μπορεί ο καθένας να το κάνει, να μπει σε κάποια sites, να ψάξει για παράδειγμα όσπρια. Να βρει έναν παραγωγό στη Λάρισα, να πάρει ένα τηλέφωνο και να έχει μια καλύτερη τροφή και όχι ό,τι του σερβίρουν οι εταιρείες. Ξεκινάς από το σπόρο και μετά από όλη αυτή τη διαδικασία, γίνεσαι και πιο έξυπνος καταναλωτής».

Τα μέλη της ομάδας βάλθηκαν να αφυπνίσουν και να συμπαρασύρουν πολλούς σε διαφορετικές καταναλωτικές συνήθειες. Και το κάνουν οργανωμένα. Όλα ξεκινούν από την ταράτσα των Πετραλώνων όπου βρίσκεις μέχρι και θερμοκήπιο. «Ξεκινάμε από τις αρχές Γενάρη, φέτος λόγω καιρού αργήσαμε και προσπαθούμε να κερδίσουμε χρόνο. Τα φυτά τα παίρνει ο κόσμος, κάνουμε εκδηλώσεις σε σχολεία, δώσαμε στο 46^ο σχολείο στην Κυψέλη, τώρα θα δώσουμε κι στο ειδικό σχολείο του Αιγάλεω και δεχτήκαμε με πολύ μεγάλη συγκίνηση να δείξουμε σ’ αυτά τα παιδιά και στους γονείς τους πώς κάνουμε σπορεία. Είναι και για μας ικανοποίηση να νιώθουμε ότι αυτά που κάνουμε πιάνουν τόπο» μας λέει ο Αχιλλέας. Και ο Βασίλης το προχωράει. «Αν γινόταν έξυπνη η κοινωνία και πίεζε και έκανε και μποϋκοτάζ, όλες αυτές οι βιομηχανίες οι μεγάλες και οι μαρκετίστες τους, θα διαπίστωναν ότι ξύπνησε ο κόσμος και πρέπει κάτι να κάνουν. Αναγκαστικά η αλλαγή θα είναι στην ποιότητα, θα αναγκαστούν να δώσουν κάτι καλύτερο. Και είδες πόσο ωραία ειρηνική επανάσταση κάνεις; Και δεν είναι ανάγκη να πεινάσει κανείς. Το σουπερμάρκετ έχει κατά 90% επεξεργασμένες τροφές. Αρκεί για ένα μήνα, οργανωμένα, να μην παίρνουμε 10 προϊόντα. Γι’ αυτούς είναι πολύ σημαντικό».

Μέσα από την αυλή του Αχιλλέα, έχουν φύγει πάνω από 5.000 φυτά και τα υπόλοιπα περιμένουν τους παραλήπτες τους. Οι ποικιλίες που προσφέρονται είναι πολλές, πάντα παραδοσιακές και η πόρτα είναι ανοιχτή για όλους. Όλοι μπορούμε να φάμε αυτά που θα καλλιεργήσουμε σε μια γλάστρα στο μπαλκόνι, επιμένει ο Βασίλης. «Οι μεγαλουπόλεις σε πνίγουν, όμως μ’ αυτό που κάνουμε αποδεικνύουμε πως η αστική καλλιέργεια είναι εφικτή. Γίνεται και στην ταράτσα και στο μπαλκόνι. Μπορείς να μη φύγεις ποτέ από την πόλη αλλά μπορείς να έχεις ένα μαρούλι στο μπαλκόνι σου, ένα μαϊντανό για το φαγητό, ένα βασιλικό για το πέστο».

Την άποψη αυτή ενισχύει ο Αχιλλέας, επισημαίνοντας το λόγο που είναι σημαντικό να μπούμε σ’ αυτή τη διαδικασία. «Όλα μπορεί να τα καταφέρει κανείς, αρκεί να έχει επιμονή και να ψάχνει να βρίσκει τις απαντήσεις που χρειάζεται. Ιδιαίτερα μας ενδιαφέρει να ευαισθητοποιήσουμε νέους ανθρώπους που μπορούν να καταλάβουν τη σημασία που έχει η τροφή τους στην πορεία της ζωής τους. Ο κόσμος να καταλάβει αυτό που γίνεται και να πλαισιώσει τέτοιες ομάδες, ώστε να μη μείνουν οι σπόροι στα χέρια των μονοπωλίων που ελέγχουν την τροφή μας άρα και την ελευθερία μας. Όποιος ελέγχει την τροφή, ελέγχει και τον κόσμο ολόκληρο».

Ασφαλώς, φεύγοντας, πήραμε και τα φυτά μας. Αυτό το καλοκαίρι θα ελέγξουμε την τροφή μας και τον κόσμο μας. Θα φάμε ντομάτες γαλλικές και ρώσικες, μελιτζάνες Λαγκαδά και τσακώνικες και πιπεριές Ικαρίας. Από τη γλάστρα, στο πιάτο. Εννοείται πως θα κρατήσουμε και σπόρους, για να έχουμε και του χρόνου.

πηγή: popaganda.gr

Είναι πια και επιστημονικά αποδεδειγμένο ότι το ταχίνι, ο σησαμοπολτός, εκτός από ένα τρόφιμο με ιδιαίτερη και πλούσια γεύση, είναι και πλούσιο σε θρεπτικά συστατικά που επιδρούν ευεργετικά στον οργανισμό. Το ταχίνι είναι ένα τρόφιμο γνωστό σε όλο τον κόσμο, αλλά ιδιαιτέρως αγαπητό στις χώρες της Μέσης Ανατολής, της Βορείου Αφρικής και στις Ασιατικές Χώρες.

Στην Ελλάδα καταναλώνεται όλο τον χρόνο, αλλά η κατανάλωσή του αυξάνεται αισθητά κατά τις περιόδους νηστείας. Το ταχίνι μπορεί να καταναλωθεί ως αλοιφή, σε ταχινόσουπες, σε σαλάτες, στην παρασκευή πολλών πιάτων και γλυκών αντί άλλων ελαίων. Ένα πασίγνωστο φαγητό που είναι βασικό του συστατικό το ταχίνι είναι το πολύ αγαπητό χούμους (ρεβίθια, ταχίνι, χυμός λεμονιού). Στην περίπτωση του χούμους αναδεικνύεται για άλλη μία φορά η εμπειρική λαϊκή σοφία, καθώς ο συνδυασμός του οσπρίου με το ταχίνι μάς δίνει μια τροφή πλούσια σε πρωτεΐνη υψηλής βιολογικής αξίας, δηλαδή σαν να καταναλώνουμε ζωική πρωτεΐνη.

Όσον αφορά τα μακροθρεπτικά συστατικά –σε αυτά ανήκουν οι υδατάνθρακες, οι πρωτεΐνες και τα λιπαρά– το ταχίνι είναι φτωχό σε υδατάνθρακες αλλά είναι πλούσιο σε λιπαρά οξέα. Στην πλειονότητά τους τα λιπαρά αυτά είναι μονοακόρεστα και πολυακόρεστα, τα οποία είναι ιδιαιτέρως ωφέλιμα για τον οργανισμό. Η πρόσληψη των πολυακόρεστων λιπαρών οξέων από τη διατροφή θεωρείται αναγκαία για τον ανθρώπινο οργανισμό, καθώς αυτός δεν μπορεί να τα συνθέσει από μόνος του. Αξίζει να αναφερθεί ότι η συγκέντρωση των κορεσμένων λιπαρών (κακών λιπαρών τα οποία είναι επιβαρυντικά για το καρδιαγγειακό σύστημα) στο ταχίνι είναι μικρή και ακόμη ότι το ταχίνι δεν περιέχει χοληστερόλη.

Επίσης, το ταχίνι περιέχει πρωτεΐνες καλής βιολογικής αξίας, καθώς είναι πλούσιο σε αμινοξέα (βασικά δομικά συστατικά των πρωτεϊνών). Για να γίνουν οι πρωτεΐνες του ταχινιού υψηλής βιολογικής αξίας θα πρέπει να συνδυαστούν με ένα τρόφιμο πλούσιο στο αμινοξύ λυσίνη, καθώς είναι μικρή η περιεκτικότητά του σε λυσίνη. Πιο απλά, όταν το ταχίνι καταναλωθεί με τρόφιμα που περιέχουν λυσίνη, όπως είναι οι ξηροί καρποί και τα όσπρια, η πρωτεΐνη που προκύπτει είναι σαν ζωική πρωτεΐνη, γεγονός ιδιαίτερα χρήσιμο σε περιόδους νηστείας, κατά τις οποίες απέχουμε από το κρέας.

Το ταχίνι συνδυάζεται καταπληκτικά με το μέλι! Φωτό: WillCookForFriends (flickr)

Σχετικά με τα μικροθρεπτικά συστατικά (δηλαδή βιταμίνες, μέταλλα και ιχνοστοιχεία), το ταχίνι είναι εξαιρετική πηγή χαλκού και καλή πηγή ασβεστίου, μαγνησίου, σιδήρου, φωσφόρου, ψευδαργύρου και φυτικών ινών. Πολύτιμα συστατικά που περιέχει το σουσάμι και έχουν μελετηθεί τα τελευταία χρόνια είναι οι λιγνάνες (η σεσαμινόλη και η σεσαμίνη). Οι ουσίες αυτές διαθέτουν ισχυρή αντιοξειδωτική δράση. Μελέτες δείχνουν ότι οι ουσίες αυτές εμποδίζουν την οξείδωση της LDL («κακής») χοληστερόλης στον οργανισμό, με αποτέλεσμα να προστατευόμαστε σε σημαντικό βαθμό από την αθηρωμάτωση. Επίσης, οι ίδιες ουσίες φαίνεται πως παίζουν σημαντικό ρόλο στην πρόληψη της υπέρτασης.

Επιπρόσθετα, η σεσαμίνη εκτιμάται πως προστατεύει το ήπαρ από το οξειδωτικό στρες. Επιστημονικώς αποδεδειγμένα το σουσάμι, συνεπώς και το ταχίνι, βοηθά στην πρόληψη της υπερχοληστερολαιμίας, στη σωστή λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος, στην πρόληψη του καταρράκτη και στην αντιμετώπιση του διαβήτη. Λόγω των ιδιοτήτων που προαναφέρθηκαν (προστασία καρδιάς, καταρράκτη κ.τ.λ.) αλλά και της μικρής του περιεκτικότητας σε απλά σάκχαρα και του χαμηλού του γλυκαιμικού δείκτη, το ταχίνι μπορεί να αποτελέσει μέρος της διατροφής των ατόμων με σακχαρώδη διαβήτη. Ακόμη, είναι καλή επιλογή ως συστατικό για την παρασκευή γλυκών, για παράδειγμα αντί του βουτύρου, καθώς είναι χαμηλό σε κορεσμένα λιπαρά. Αποτελεί επίσης καλή τροφή για τα παιδιά, γιατί είναι πλούσιο σε ενέργεια, σε ασβέστιο και άλλα μικροθρεπτικά συστατικά τα οποία είναι απαραίτητα στη φάση της ανάπτυξης που βρίσκεται ο παιδικός οργανισμός. Τέλος, επειδή το ταχίνι έχει υψηλή θερμιδική απόδοση, καλό θα είναι να είμαστε προσεκτικοί στην κατανάλωση μεγάλων ποσοτήτων, ιδιαίτερα αν βρισκόμαστε σε πρόγραμμα απώλειας βάρους.

Το φυσικό κερί της μέλισσας έχει μαλακτικές ιδιότητες και είναι ιδιαίτερα ενυδατικό για την επιδερμίδα. Έτσι βοηθάει το δέρμα να έχει μία απαλή και ελαστική δομή, χαρίζοντας του την απαραίτητη υγρασία. Στο Ορεινό Μέλι παρασκευάζουμε παραδοσιακή κεραλοιφή από 100% φυσικό κερί μέλισσας, που προκύπτει από απολεπίσματα του τρύγου ώστε να της προσδώσουν μια πιο απαλή υφή, συνδυασμένο με φυτικό έλαιο αμυγδάλου και μέλι.

Το μελισσοκέρι θρέφει και απαλύνει την επιδερμίδα σε βάθος, με φυσικό τρόπο καθώς έχει αντιβακτηριδιακές, αντιμικροβιακές, αντιφλεγμονώδεις, υποαλλεργικές και αντιοξειδωτικές ιδιότητες. Η κεραλοιφή είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική σε επιδερμίδες που παρουσιάζουν ακμή, εξανθήματα, σπυράκια, χιονίστρες, ξηροδερμία, εκζέματα και ψωρίαση. Επίσης το μελισσοκέρι βοηθάει στην αντιμετώπιση των πληγών του δέρματος.

Το αμυγδαλέλαιο χρησιμοποιείται παραδοσιακά για την περιποίηση του προσώπου και του σώματος, καθώς είναι πλούσιο σε λιπαρά οξέα, βιταμίνες του συμπλέγματος Β και βιταμίνες A&E. Χαρίζει στην επιδερμίδα υγεία και λάμψη, καθώς αυτή απορροφά τις βιταμίνες που περιέχει χωρίς να φράζει τους πόρους. Καθυστερεί τα σημάδια της γήρανσης και αποτρέπει την εμφάνιση ρυτίδων, ανανεώνοντας τα κύτταρα του δέρματος και ενυδατώνοντας βαθιά την επιδερμίδα.

Απ’ την άλλη το μέλι περιέχει αντιοξειδωτικά, αντιμυκητιασικά και αντι-μικροβιακές ιδιότητες που προστατεύουν την επιδερμίδα, ενώ δίνει και ένα υπέροχο άρωμα. Είναι φυσικό ενυδατικό που απαλύνει το ξηρό δέρμα και το διατηρεί φρέσκο και ανανεωμένο. Χρησιμοποιείται παραδοσιακά στην ιατρική ως επουλωτικό πληγών ενώ διαθέτει πολλά θρεπτικά συστατικά που βοηθούν το δέρμα να αναγεννηθεί.

Δοκιμάστε την κεραλοιφή μας τώρα!

Αν και οι περισσότεροι δεν θέλουν να τις βλέπουν κοντά στα σπίτια τους, οι φωλιές των σφηκών είναι απ’ τα πιο εντυπωσιακά έργα της φύσης. Η ευρωπαϊκή χάρτινη σφήκα κατασκευάζει τη φωλιά της μασώντας ξύλο, το οποίο στη συνέχεια αναμιγνύει με σίελο δημιουργώντας έναν πολτό, τον οποίο χρησιμοποιεί για να χτίζει σε εξάγωνα με ένα υλικό γκρι χρώματος που έχει χάρτινη υφή.

Για να αναδειχτούν ακόμη καλύτερα αυτές οι δομές, ο φοιτητής του Τμήματος Βιολογίας, Mattia Menchetti, πειραματίστηκε παρέχοντας σε μια αποικία Ευρωπαϊκών χάρτινων σφηκών, χρωματιστό χαρτί ώστε να χτίσουν με αυτό. Ξεκίνησε θέτοντας τις σφήκες σε αιχμαλωσία και δίνοντάς τους αρχικά κίτρινο χαρτί, ενώ σταδιακά στη συνέχεια εισήγαγε και άλλες αποχρώσεις.

Τα έντομα σύντομα δημιούργησαν μια χρωματιστή φωλιά για να στεγάσουν τις προνύμφες τους. Οι φωλιές των σφηκών φαινομενικά μοιάζουν εύθραυστες, ειδικά αν σκεφτεί κανείς από τι είναι φτιαγμένες, αλλά είναι πολύ σταθερές και αρκετά ανθεκτικές. Μια πρωτεΐνη στο σάλιο των ευρωπαϊκών σφηκών είναι η αιτία που κάνει το χαρτί τόσο αποτελεσματικό, ενώ ταυτόχρονα το αδιαβροχοποιεί.

Μάλιστα μια ομάδα ερευνητών της Nasa χρησιμοποίησε αυτήν την τεχνική των σφηκών για να κατασκευάσει ένα βιοδιασπώμενο drone για να πετά σε ευαίσθητα περιβάλλοντα, όπως για παράδειγμα σε κοραλλιογενείς υφάλους, χωρίς να αφήσει κανένα ίχνος σε περίπτωση που συντριβεί.

Για την άναρχη οικιστική επέκταση σε αρκετές περιοχές της χώρας αλλά και για την ανεξέλεγκτη κτηνοτροφία (κυρίως στις νησιώτικές περιοχές), παράγοντες που επηρεάζουν σε σημαντικό βαθμό τον περιορισμό των περιοχών που… αξιοποιούν οι μέλισσες, μίλησε στην «ΥΧ» η εντεταλμένη ερευνήτρια του Ινστιτούτου Μεσογειακών Δασικών Οικοσυστημάτων Δρ. Σοφία Γούναρη.

«Στην Ελλάδα μπορεί να μην έχουμε επέκταση βιομηχανικών δραστηριοτήτων ώστε να επηρεάζεται η ζωή της μέλισσας, αλλά το φαινόμενο των πυρκαγιών έχει συμβάλει σημαντικά στην ερημοποίηση των περιοχών», δηλώνει μεταξύ άλλων η Σοφία Γούναρη.

Επιπτώσεις από την κτηνοτροφία

«Πρόσφατα έτυχε να βρεθώ στη Σύμη για ένα σεμινάριο στους μελισσοκόμους του νησιού όπου το πρόβλημα του περιορισμού της έκτασης είναι εντοπισμένο και μάλιστα και από Ευρωπαϊκούς περιβαλλοντικούς φορείς» μας λέει η εντεταλμένη ερευνήτρια του Ινστιτούτου. «Η Σύμη αυτή τη στιγμή έχει υποστεί ερημοποίηση» λέει χαρακτηριστικά καθώς οι αίγες είναι πολλές και ελεύθερες έχοντας καταστρέψει όλη τη χλωρίδα του νησιού αφήνοντας μόνο πέτρα.

Και συνεχίζει: «οι μελισσοκόμοι εκεί αντιμετωπίζουν μεγάλο πρόβλημα καθώς δεν υπάρχει πια ανθοφορία για να μπορέσουν να επιβιώσουν οι μέλισσες». Το πρόβλημα όμως  εστιάζεται και σε πολλά νησιά των Κυκλάδων αλλά και στην Αστυπάλαια, την Κάλυμνο κ.α. Μεγάλοι θυμαρότοποι καταστρέφονται όχι μόνο από την βόσκηση των ζώων αλλά και από τις τεχνητές φωτιές που βάζουν οι κτηνοτρόφοι για να βγει χορτάρι. Στο πρόβλημα της ερημοποίησης συμβάλει και το μη μελισσοκομικό φυτό, ανταγωνιστικό του θυμαριού, που λέγεται αστιβή και είναι γρηγορότερης ανάπτυξης και πολύ ανθεκτικό. Επειδή αναπτύσσεται πιο γρήγορα, στην ουσία πνίγει τα νεαρά φυτάρια του θυμαριού και δε τα αφήνει να αναπτυχθούν, τονίζει στην «ΥΧ», Δρ. Σ.Γούναρη.

Έκκληση βοήθειας

«Όλοι εμείς που ασχολούμαστε με τον κλάδο της μελισσοκομίας ζητάμε την ευαισθητοποίηση και τη βοήθεια της πολιτείας για να μπορέσουν οι μέλισσες να επιβιώσουν και να έχουν την δυνατότητα να παράγουν μέλι. Ζητάμε όμως και την ευαισθητοποίηση του κόσμου» τονίζει στην «ΥΧ» η ερευνήτρια Σ. Γούναρη. Και καταλήγει: «Δυστυχώς οι περισσότεροι από εμάς έχουμε μεγαλώσει με την νοοτροπία να προσπαθούμε να διώχνουμε ή να σκοτώνουμε τα έντομα και έχουμε την αίσθηση του φόβου χωρίς στην ουσία να είναι επικίνδυνα. Πρέπει ο κόσμος να αρχίζει να συνηθίζει στην θέα μιας κυψέλης και να μη φοβούνται. Ακόμα και αν είναι μέσα στην έκταση τους. Χαρακτηριστικά σας αναφέρω ένα παράδειγμα που είναι πολύ σύνηθες στα νησιά που ο χώρος για τις μέλισσες είναι ούτως ή άλλως περιορισμένος. Έχουν καταγραφεί πολλές περιπτώσεις που κάποιος κληρονομεί μία μεγάλη έκταση και χτίζει μία εξοχική κατοικία. Είθισται αυτή η έκταση να είναι θυμαρότοπος τον οποίο εκμεταλλεύονται παραδοσιακά οι μελισσοκόμοι. Οι ιδιοκτήτες όμως δεν τους επιτρέπουν να συμβαίνει πλέον αυτό διότι δεν θέλουν να έχουν επαφή με το μελίσσι, ούτε καν τις λιγοστές ημέρες των διακοπών τους στο νησί. Θεωρώ λοιπόν πως ιδιαίτερα στις εκτάσεις που δεν είναι περιφραγμένες θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι όλοι μαζί – άνθρωποι και μέλισσες – μπορούμε να ζήσουμε και να επιβιώσουμε».

Προσπάθειες εμπλουτισμού της χλωρίδας με μελισσοκομικά φυτά

Την ανάπτυξη και ανάπλαση της μελισσοκομικής χλωρίδας προσπαθούν να επιτύχουν μελισσοκομικοί συνεταιρισμοί και σύλλογοι σε αρκετά μέρη της χώρας. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της «ΥΧ» είτε με δικά τους έξοδα είτε μέσω της ένταξης τους σε κάποιο αναπτυξιακό πρόγραμμα, οι σύλλογοι και οι συνεταιρισμοί εμπλουτίσουν την μελισσοκομική χλωρίδα των περιοχών τους, φυτεύοντας μελισσοκομικά φυτά (ρίγανη, θυμάρι) ή δέντρα (χαρουπιές, ευκάλυπτοι. Υπάρχουν επίσης εκπρόσωποι φορέων όπως δασάρχες, δασοφύλακες και δασολόγοι σε διάφορα μέρη της Ελλάδας οι οποίοι είναι επιφορτισμένοι να αναπλάσουν περιοχές λατομείων που δε βρίσκονται πια σε λειτουργία ή εκτάσεις που έχουν καταστραφεί από πυρκαγιές. «Για την αποκατάσταση των μεγάλων αυτών εκτάσεων, πολλοί εκπρόσωποι φορέων… ψάχνονται και ενδιαφέρονται στο να φυτέψουν φυτά που να είναι και μελισσοκομικά έτσι ώστε να βοηθήσουν και τους μελισσοπαραγωγούς της περιοχής. Δύο τέτοια παραδείγματα αποκατάστασης της χλωρίδας και με μελισσοκομικά φυτά λαμβάνει χώρα στην περιοχή της Εύβοιας και της Αλεξανδρούπολης», μας εξηγούν μελισσοκόμοι από πολλές περιοχές της χώρας.

πηγή: ypaithros.gr

Η Γαλλία αποφάσισε να κάνει στροφή και απαγορεύει σταδιακά τα χημικά φυτοφάρμακα, σε εξωτερικούς χώρους όπου μικρά παιδιά παίζουν αλλά και τα έντομα επικονιαστές αναζητούν την τροφή τους.

Όπως ανέφερε το Associated Press η απαγόρευση φυτοφαρμάκων θα ισχύει για όλα τα δημόσια πάρκα, τους κήπους και τα δάση, συμπεριλαμβανομένων του Κήπου του Κεραμεικού, του Bois de Vincennes και του Κήπου του Λουξεμβούργου. Προς το παρόν, τα φυτοφάρμακα χρησιμοποιούνται ελεύθερα και σε χώρους όπως το γκαζόν των γηπέδων θα συνεχίσουν. Το 2019, ο νόμος θα επεκταθεί από τους δημόσιους χώρους πρασίνου και στους ιδιωτικούς κήπους. Τότε θα απαγορευτεί οριστικά και η πώληση φυτοφαρμάκων σε μη επαγγελματίες.

Ενώ οι περισσότεροι πιστεύουν ότι οι ιδιώτες χρησιμοποιούν με φειδώ τα χημικά στους κήπους τους, αποδεικνύεται ότι και εκεί γίνεται εξίσου αλόγιστη χρήση όπως και στα δημόσια πάρκα. Την περασμένη άνοιξη στη Γαλλία τέθηκε προς ψήφιση αυτό το νομοσχέδιο για την ολοκληρωτική απαγόρευση των νεονικοτινοειδών φυτοφαρμάκων, τα οποία έχουν κατηγορηθεί για μαζικούς θανάτους μελισσών, όμως υπάρχουν ακόμα πολλοί που υποστηρίζουν ότι μια τέτοια απαγόρευση θα είναι τελικά επιζήμια για την επιβίωση των Γάλλων αγροτών.

Ενάντια στην απαγόρευση είναι φυσικά και η πολυεθνική Bayer, η οποία μεν δεν έχει αρνηθεί ότι τα προϊόντα της θέτουν την μέλισσα σε κίνδυνο, αλλά προσπαθεί να υποβαθμίσει τη σοβαρότητα του προβλήματος.

Η Γαλλία, πάντως, είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος χρήστης φυτοφαρμάκων στην Ευρώπη, μετά την Ισπανία. Ένα πολύ μεγάλο μέρος αυτών των φυτοφαρμάκων εφαρμόζεται στους αμπελώνες, στις φημισμένες οινοπαραγωγικές περιοχές της χώρας, παρότι το κοινό που αναζητά κρασί χωρίς φυτοφάρμακα αυξάνεται σταθερά. Τον Μάιο του 2016, η μικρή αγροτική κοινότητα του Αγίου Ιωάννη στο Οτ Γκαρόν, στη νοτιοδυτική Γαλλία, έγινε η πρώτη γαλλική πόλη στην οποία απαγορεύτηκε η χρήση φυτοφαρμάκων σε απόσταση 50 μέτρων από τα σπίτια.

Πρωτοπόρος και επικεφαλής του κινήματος στον Άγιο Ιωάννη ήταν ο γιατρός και αντιδήμαρχος Gerard Bapt, ο οποίος θεωρεί ότι τα χημικά φυτοφάρμακα ευθύνονται για ένα ευρύ φάσμα σοβαρών ασθενειών, συμπεριλαμβανομένου του καρκίνου. Έρευνες δείχνουν ότι οι άνθρωποι που ζουν κοντά σε περιοχές όπου χρησιμοποιούνται φυτοφάρμακα πλήττονται περισσότερο από ορισμένες ασθένειες, όπως είναι οι διαταραχές του ενδοκρινικού, ο διαβήτης και η παχυσαρκία, ο καρκίνος του αίματος, κάποια σημαντικά προβλήματα γονιμότητας αλλά και γενετικές ανωμαλίες. Πρόσφατα φυτοφάρμακα ψεκάστηκαν δίπλα σε σπίτια όπου ζούσαν ευάλωτες κοινωνικές ομάδες όπως έγκυες και μικρά παιδιά. Τα φυτοφάρμακα αυτά περνούν στο νερό και αν τα αναλύσει κανείς θα δει ότι βρίσκονται στα εννέα απ’ τα δέκα ποτάμια και ρέματα της Γαλλίας.

Όσον αφορά την απαγόρευση των φυτοφαρμάκων εκτός των καλλιεργήσιμων περιοχών (δημόσια πάρκα, διακοσμητικούς κήπους κτλ) η Γαλλία είναι η πρώτη χώρα στην Ευρώπη που θεσπίζει κάτι τέτοιο. Μεμονωμένες πόλεις όπως για παράδειγμα η Λυών αγωνίζονται πολλά χρόνια για να μειώσουν τη χρήση των χημικών. Μάλιστα η εφημερίδα The Connexction εξήρε πρόσφατα την προσπάθεια αυτή, της Λυών, γιατί κατάφερε να διατηρήσει 300 δημόσια πάρκα συνολικής έκτασης 1.000 στρεμμάτων χωρίς φυτοφάρμακα από το 2008! Χρησιμοποιώντας φυσικές μεθόδους καταπολέμησης των παρασίτων η πόλη κατάφερε να δελεάσει τις μέλισσες και τις πεταλούδες να επιστρέψουν και πάλι στα πάρκα.

Το 2008, μια άλλη αρκετά μεγάλη γαλλική πόλη, το Στρασβούργο, ξεκίνησε επίσης μια πολιτική μηδενικής χρήσης φυτοφαρμάκων για όλους τους δημόσιους χώρους πρασίνου. Και πέρα απ’ τη Γαλλία όμως υπάρχουν παραδείγματα πόλεων που έχουν αλλάξει τακτική στον τρόπο αντιμετώπισης των παρασίτων.

Το Σιάτλ, για παράδειγμα, μπορεί να υπερηφανεύεται για ένα πρόγραμμα μείωσης της χρήσης φυτοφαρμάκων σε Πάρκα Αναψυχής που ξεκίνησε το 2001 και έχει φτάσει να αριθμεί συνολικά 14 πάρκα, τα οποία μάλιστα φέρουν ειδική ονομασία «Πάρκα χωρίς φυτοφάρμακα», με σχέδια να γίνουν 22. Και ενώ στο Σιάτλ εξακολουθούν να υπάρχουν ακόμα πάρκα στα οποία χρησιμοποιούνται χημικά φυτοφάρμακα, σε κανένα δεν γίνεται χρήση νεονικοτινοειδών εντομοκτόνων, γεγονός που χάρισε στην πόλη τον χαρακτηρισμό «Η Πόλη των Μελισσών».

Πίσω στη Γαλλία η απαγόρευση των φυτοφαρμάκων είναι ένα μόνο από τα πολλά περιβαλλοντικά μέτρα που λαμβάνονται σε εθνικό επίπεδο καθώς έχει προηγηθεί μια πρωτοποριακή απαγόρευση των πλαστικών πιάτων, ποτηριών και μαχαιροπίρουνων μιας χρήσης.

Πως ένα tweet της Βικτόρια Μπέκαμ εκτόξευσε ένα πολύ θρεπτικό superfood στο παγκόσμιο διατροφικό χρηματιστήριο. Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά: η γύρη είναι το αρσενικό γενετικό συστατικό, δηλαδή το σπέρμα των φυτών που μεταφέρεται (είτε από τον αέρα είτε από τα έντομα) από τους στήμονες στους ύπερους, προκειμένου αυτά να πολλαπλασιαστούν.

Φωτογραφίες: Μιχάλης Κουτσούκος (michalisvin.tumblr.com)

Η μελισσογύρη πιο συγκεκριμένα, είναι τα μικρά κίτρινα μπαλάκια που μεταφέρουν οι μέλισσες με τα πίσω τους πόδια (τα οποία έχουν ανακατέψει με νέκταρ για να σταθεροποιηθούν) και τα αποθηκεύουν μέσα στα εξάγωνα κελιά της κηρήθρας για να ταΐζουν τα νεογνά τους. Η θρεπτική αξία της μελισσογύρης είναι γνωστή από την αρχαιότητα και αποτελούσε πολύτιμο συστατικό της αιγυπτιακής και κινέζικης ιατρικής.

Αυτό που βοήθησε στη διάδοση της τα τελευταία χρόνια είναι το πλήθος επιστημονικών μελετών που εξακρίβωσαν το διατροφικό της πλούτο καθώς και η πρόσφατη δυνατότητα εμπορικής εκμετάλλευσης της μέσω των γυρεοπαγίδων. Οκ, και το tweet της Βικτόρια Μπέκαμ πέρσι τέτοιο καιρό που ανέφερε τη μελισσογύρη σαν το νέο αγαπημένο της super food. Αν σε ξενίζει η ιδέα του να καταναλώνεις σπέρμα φυτών ή να στερείς από τα νεογέννητα μελισσάκια το φαγητό τους, υπάρχουν πολλοί λόγοι για να σε κάνουν να αναθεωρήσεις: η μελισσογύρη είναι η πλουσιότερη φυτική τροφή σε πρωτεΐνες, βιταμίνες, απαραίτητα αμινοξέα, ορμόνες, ένζυμα και μεταλλικά στοιχεία.

Μάλιστα 100 γραμμάρια γύρης είναι 5-7 φορές πιο πλούσια σε πρωτεΐνη και αμινοξέα από αντίστοιχη ποσότητα βοδινού κρέατος, αυγών ή τυριού- τροφές που παραδοσιακά χαρακτηρίζονται για την υψηλή πρωτεϊνική τους αξία. Οπότε αν αποφασίσεις (και πολύ θα κάνεις με όλα αυτά που ακούγονται) να κόψεις το κόκκινο κρέας, η γύρη είναι μια άψογη πηγή πρωτεΐνης. Οι πιο σημαντικές θεραπευτικές της ιδιότητες είναι:

• Έχει υψηλή περιεκτικότητα σε ρουτίνη γνωστή ως βιταμίνη R, η οποία αυξάνει την αντίσταση των τριχοειδών αγγείων, ρυθμίζοντας τα επίπεδα της χοληστερόλης και προφυλάσσοντας οργανισμό από καρδιακά επεισόδια και εγκεφαλικά.
• Περιέχει γουαδοτρόπες ορμόνες που δρουν απευθείας στους γενετικούς αδένες ανδρών και γυναικών, αυξάνοντας τη σεξουαλική όρεξη, σπερματογένεση και εξέλιξη των ωοθυλακίων. Για τους ίδιους λόγους περιορίζει σημαντικά τα προβλήματα της εμμηνόπαυσης.
• Η γύρη βελτιώνει την κατάσταση ατόμων που έχουν ήπιες αλλεργικές εκδηλώσεις και τους βοήθα ώστε να αποκτήσουν βαθμιαία αντίσταση (ανοσοποίηση). Έρευνες του Dr. Leo Conway στο Κολοράντο έδειξαν ότι 94% των ασθενών του έπαψαν να εμφανίζουν συμπτώματα αλλεργίας μετά από σταθερή κατανάλωση μελισσογύρης. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η μελισσογύρη δεν είναι αυτή που συνήθως προκαλεί τις αλλεργίες της άνοιξης.
• Έχει ευεργετική επίδραση στον προστάτη και βελτιώνει την θεραπευτική αγωγή στην προστατίτιδα (φλεγμονή του προστάτη).

Η μελισσογύρη δίνει φοβερή ενέργεια και ο καλύτερος τρόπος να την ενσωματώσεις στη διατροφή σου είναι μια κουταλιά της σούπας στο πρωινό, συνδυάζοντας ιδανικά με φρούτα καθώς οι φυτικές ίνες ενισχύουν τη δράση της. Προσωπικά, προτιμώ να τη βάζω σαν τελείωμα σε smoothies φρούτων (βλέπε φώτο). Πριν ξεκινήσεις να τη τρως με τα κουτάλια, να σου υπενθυμίσω ότι μια μέλισσα χρειάζεται κατά προσέγγιση μία περίπου ώρα για να συλλέξει μια κουταλιά του γλυκού γύρη, οπότε θέλει λίγη προσοχή για να μην εξαντλήσουμε τις φίλες μας. Μελισσογύρη θα βρεις σε «ψαγμένους» μελισοπαράγωγους σε όλη την ελληνική επαρχία ή σε καταστήματα υγιεινής διαστροφής και διατηρείται όλη τη χρονιά στη κατάψυξη.

πηγή: popaganda.gr